محمود بهارمست

متولد 1278 در تهران. تحصیلات مقدماتى را در دارالفنون و مدرسه‏ى سن‏لوئى انجام داد و وارد مدرسه‏ى نظام مشیرالدوله گردید. در 1299 درجه‏ى افسرى گرفت. دو سال بعد از طرف وزارت جنگ براى ادامه‏ى تحصیل به اروپا اعزام گردید و دانشكده‏ى افسرى فونتن بلو را به پایان برد و در رسته‏ى توپخانه متخصص شد. پس از ورود به ایران، در واحدهاى مختلف به آموزش فن توپخانه پرداخت، تا سرانجام با درجه‏ى سرهنگى به ریاست ستاد لشكر اول منصوب گردید. در همین سمت دانشگاه جنگ را تمام كرد و به فرماندهى تیپ توپخانه‏ى مركز رسید. در 1320 با درجه‏ى سرتیپى رئیس واحد توپخانه‏ى ارتش شد و سپس به ریاست اداره‏ى سررشته‏دارى منصوب گردید. پس از آن چندى فرمانده دانشكده افسرى و چندى فرمانده دانشگاه جنگ بود و به مقام سرلشكرى ارتقاء یافت. به دنبال وقایع خونبار سى‏ام تیرماه 1331 كه منجر به روى كار آمدن مجدد دكتر محمد مصدق با اختیارات كامل و قرار گرفتن وى در رأس وزارت جنگ گردید، بهارمست از طرف او رئیس ستاد ارتش شد. در اسفندماه 1331 دكتر محمد مصدق، بهارمست را كنار گذاشت و سرتیپ تقى ریاحى را به جاى وى منصوب نمود. بعد از 28 مرداد 1332 به خدمت دعوت شد، ولى قبول نكرد و انزوا و خانه‏نشینى را به قبول مسئولیت ترجیح داد. در 1356 در حالى كه از دو چشم نابینا شده بود، در تهران درگذشت. او افسرى تندخو، جدى، تحصیلكرده، پركار و بددهن بود. با مقررى‏اش زندگى مى‏كرد. علاقه‏ى شدیدى به واژه‏هاى فارسى سره داشت. سال‏ها در جمع‏آورى و تعمق در آنها وقت گذرانید. هزاران فیش واژه تهیه نمود، ولى معلوم نیست پس از مرگش بر سر آنها چه آمده است.