رسول پرویزی

متولد 1298 در بوشهر. پس از تحصیلات مقدماتى به آموزگارى پرداخت و مدت‏ها در بوشهر معلم بود. پس از اخذ دیپلم دبیر شد و چند سالى هم در شغل دبیرى گذرانید، تا اینكه جلاى وطن كرد و در تهران سكنى گزید. در چند شركت خصوصى مشغول كار شد. سرانجام به استخدام شركت تلفن درآمد. بعد از مدتى رئیس حسابدارى شد و بالاخره به عضویت هیئت مدیره منصوب گردید. در انتخابات دوره‏ى بیست و یكم از دشتستان وكیل شد و در ادوار بیست و دوم و بیست و سوم هم به وكالت رسید و در 1354 سناتور فارس شد. از جوانى با مطبوعات همكارى مى‏كرد و مقالات طنزآمیزى در زمینه‏هاى مختلف انتشار مى‏داد. كتاب شلوارهاى وصله‏دار او را به عنوان نویسنده به شهرت رساند. با بزرگان آشنا شد و به محافل و مجالس ادبى راه پیدا كرد. بالاخره با امیر اسداللَّه علم دوست شد و در دوستى با وى تا جائى پیش رفت كه علم وقتى رئیس‏الوزراء شد او را به معاونت خود برگزید و چون میل او را به مجلس مى‏دانست، از معاونت نخست‏وزیرى او را به مجلس فرستاد و تا زمانى كه حیات داشت، از هیچ كوششى براى نگه داشتن او فروگذار نمى‏كرد. گذشته از مقاماتى كه براى او گرفت، منزل و تجهیزات مناسبى از جیب مقامات عالیه براى او تدارك دید. رسول پرویزى روى همرفته نویسنده‏اى اندیشمند و خوش‏قلم بود. در نوشتن داستان‏هاى طنز گاهى معجزه مى‏كرد ولى بسیار تنبل بود، مخصوصاً در سنین بالا حوصله‏ى نوشتن نداشت. در سال 1356 هنگامى كه سناتور بود، بیمار شد و چندى در بیمارستان بسترى گردید. براى بهبود وى تلاش زیادى به عمل آمد ولى نتیجه نداد و در سن 58 سالگى درگذشت.