ابوالقاسم خردجو

در 1290 در تهران تولد یافت. پس از اخذ دیپلم متوسطه در 1314 جزء محصلینى بود كه بانك ملى ایران براى طى دوره‏ى حسابداران قسم خورده به انگلستان فرستاد. وى مدت هشت سال در انگلیس به تحصیل در رشته‏ى حسابدارى پرداخت. پس از مراجعت به ایران، به ریاست اداره‏ى بررسى‏هاى اقتصادى رسید و مجله‏ى اقتصادى بانك ملى را دایر كرد. وقتى بانك توسعه‏ى صنعتى و معدنى ایران با مشاركت چند كشور خارجى از جمله هلندى‏ها در این كشور تأسیس یافت، او به آن بانك رفت. ابتدا معاون و بعد رئیس كل بانك مزبور شد و سال‏هاى طولانى با حمایت و پشتیبانى مهندس شریف‏امامى در رأس بانك مزبور قرار داشت. آن بانك یكى از قوى‏ترین بانك‏هاى دنیا بود. پول‏هاى سرشارى در اختیار داشت. غیر از اعطاء وام به صاحبان صنعت، بانك در سرمایه‏گذارى‏ها شركت مى‏نمود. از شركتهاى وابسته به آن بانك، یكى كاغذ پارس و دیگرى بانك ایرانشهر بود. خردجو مردى باسواد، زرنگ و عاقل بود. از تظاهر بیزار بود و سعى مى‏كرد خود را فرد كوچكى جلوه دهد. در حالى كه تمام تجار و صنعتگران ایران نیاز به او داشتند، یك تصمیم وى موجبات رشد یا سقوط یك واحد صنعتى بزرگ را فراهم مى‏نمود. شهر صنعتى البرز در دشت قزوین كه متجاوز از چهارصد كارخانه را در بر داشت، از اعتبارات و وام‏هاى همین بانك بنیاد گرفته بود. خردجو در اوت 1365 در خارج از كشور وفات یافت.