عبدالله مقدم
از بازرگانان معروف و سرشناس و صدیق و خوشنام قرن اخیر است. وى در 1277 ش در قزوین تولد یافت. بعد از آنكه به سن رشد رسید و خواندن و نوشتن را آموخت وارد بازار قزوین شد و كار خود را از شاگردى و پادوئى آغاز كرد. پس از تهیه مختصر سرمایهاى، چون محیط قزوین را براى نشو و نماى خود كوچك مىدید، به تهران آمد و در كار قماش شروع به فعالیت كرد. تدریجا در بازار تهران براساس صداقت و درستى كه بروز داده بود مورد توجه قرار گرفت و تجارتخانهاى دائر كرد و به واردات قماش و توزیع آن پرداخت مخصوصا معاملات وى با شوروى بسیار رونق گرفت و نمایندگى چند كالا مانند اتومبیلهاى پابدا و مسكویچ و ماشینهاى كشاورزى به او داده شد. و سرانجام تعداد شركتهاى وى متجاوز از 25 واحد گردید. در 1340 به تأسیس یك كارخانه پارچهبافى پشمى در نظرآباد قزوین همت گماشت و بهترین ماشینآلات و متخصصین خارجى را وارد كرد و تولیدات این كارخانه روز به روز مرغوبتر و مورد توجه مردم قرار مىگرفت. محصولات این كارخانه قسمت اعظم احتیاجات لباس افسران را تدارك مىدید. با شعب متعددى كه در تهران و شهرستانها دایر نموده بود، فوقالعاده مورد توجه مردم بود. همزمان با تأسیس این كارخانه، كارخانهى دیگرى به نام «ممتاز» در جاده تهران- شهر رى دایر كرد. تولیدات این كارخانه پارچهى نخى بود و روزانه تا یكصد هزار متر تولید داشت. در كار توسعهى این دو كارخانه و سایر شركتهاى تجارتى، بانكها نقش اساسى داشتند و اعتبارات سنگینى به مقدم دادند به طورى كه كارخانهى ممتاز كه سى میلیون تومان سرمایهى آن بود حدود یكصد و هشتاد میلیون تومان از وام و اعتبار استفاده نمود. البته حاج عبدالله مقدم بر خلاف سایر تجار و صاحبان صنایع، دینارى از وامهاى دریافتى را از كشور خارج ننموده بلكه همه را صرف توسعهى واحدهاى صنعتى و كشاورزى خود نموده بود. متأسفانه به علت توسعهى سریع تأسیسات و نداشتن اعتبارات جدید، بانكها نیز نمىتوانستند زیاده بر آنچه وام دادهاند اعتبارى تازه بدهند و لذا مقدم ناگزیر بود از اعتبارات وامهاى اشخاص در بازار تهران استفاده كند و بهرهى سنگینى به آنها بپردازد و مواد اولیه را نقدا خریدارى كند. همین امر باعث شد كه كارخانهى «ممتاز» و سایر شركتهاى مقدم دچار اختلالاتى شدند. مخصوصا یوسف خوش كیش درصدد نابودى تأسیسات مقدم برآمد و بجاى كمك و مساعدت، مبادرت به صدور اجرائیه براى مطالبات بانكى نمود و حكم بازداشت مقدم و تملیك شركتهاى او بجز ناظرآباد كه اقتصاد سالمى داشت صادر شد.
در 1343 ش از مقدم سلب مالكیت شد و تمام اموال او را بانك ملى به حیطهى تصرف خود درآورد و به اصطلاح بازرگان سرشناس و مشهور ایران كه شهرت جهانى داشت، ورشكست گردید. حاج میرزا عبدالله مقدم ضمن فعالیتهاى تجارتى و صنعتى خود، در اطراف كرج مقادیر زیادى زمین خریدارى و شهركى به نام «گلشهر» براى پیشرفت كار خود دایر نموده بود. بدون اینكه سپهبد تیمور بختیار كه در آن تاریخ در اوج قدرت بود پولى بپردازد، در این شهرك شریك شد. همچنین یك شركت صادراتى به نام «خلیج» با مشاركت وى تشكیل داد. مقدم چند سالى در ورشكستگى غوطهور بود و طلبكاران دقیقهاى از فشار خود كوتاهى نمىكردند. این وضع چند سالى ادامه داشت تا بالاخره زمینهاى شهرك «گلشهر» چندین برابر ارزش خود قیمت پیدا كرد و مقدم با فروش آن توانست از ورشكستگى نجات یابد و مجددا به كار و كسب خود رونقى بدهد و جزو تجار درجه اول قرار بگیرد. حاج میرزا عبدالله مقدم مردى بسیار خیر و نیكوكار بود. از مساعدت به مردم فقیر و كارگران محتاج دریغ نمىورزید. غالبا شبها به صورت ناشناس به منازل كارگران محتاج مىرفت و كمكهاى قابل ملاحظهاى به آنها مىنمود. عدهاى از كارگران و كشاورزان وى صاحب خانه و كاشانه شدند. نه تنها كارگران بلكه عدهى زیادى از قبل او به همه چیز نایل آمدند. مقدم در 85 سالگى در تهران درگذشت و نام نیك وى سالها در اقتصاد این كشور باقى خواهد ماند.
نظرات کاربران
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
