مصطفی مقدم

متولد 1282، فرزند میرشكار (از مالكین عمده‏ى زنجان) بود. تحصیلات خود را در تهران و اروپا انجام داد و در 1307 پس از تأسیس بانك ملى، وارد آنجا شد و مدارجى را در آن سازمان پیمود. بعد وارد بانك سپه گردید و سریعا در آن بانك ترقى نمود و سرانجام رئیس بانك سپه شد. در 1332 كه سپهبد زاهدى با آن وصفى كه همه مى‏دانند به نخست‏وزیرى رسید، با توجه به سوابق و دوستى زیادى كه با مقدم داشت و مدتى نیز در خانه‏ى او به حالت اختفا مى‏زیست، او را به ریاست بانك ملى ایران برگزید. چند روز كه كابینه تشكیل شد و دكتر على امینى به وزارت دارائى رسید، با این انتصاب مخالفت كرد و مصطفى مقدم از ریاست بانك ملى كناره‏گیرى نمود. در عوض بانك جدیدالتأسیس توسعه‏ى تجارت خارجى را كه بعد به نام بانك تجارت خارجى معروف شد، به او دادند. دولت وقت اعتبارات كلانى در اختیار بانك گذاشت و مقدم هم ظاهرا براى توسعه‏ى تجارت خارجى، اعتبارات و وام‏هاى كلانى به اشخاص داد، البته این وام‏ها بدون دریافت حق‏الجعاله نبود. پس از سقوط سپهبد زاهدى و تبعید او به اروپا، خلاف‏هاى مدیر بانك بلند شد، از جمله وام زیادى به بیوك قزوینى داده بود كه در حقیقت قابل وصول نبود. پرونده‏اى در این زمینه تشكیل شد و مقدم به عنوان تدلیس و اتلاف بیت‏المال تحت تعقیب قرار گرفت و به زندان افتاد. چند سالى در زندان بسر برد. پس از استخلاص از زندان، از باقیمانده‏ى دارائى خود زندگى مرفهى بنا نهاد. وى مالك قلعه حسن خان در كرج بود.