احمد وثوق

فرزند مرتضى آشتیانى معروف به وثوق لشكر، در 1278 ش در آشتیان تولد یافت. پس از تحصیل مقدماتى و اخذ دیپلم براى ادامه تحصیل عازم فرانسه گردیده و دانشكده افسرى سن سیر را به اتمام رسانید و در 1304 ش خدمت خود را با درجه ستوان دومى در ارتش ایران آغاز كرد. مراحل ترقى را پس از طى دوره دانشگاه جنگ طى نمود و در 1321 به درجه سرهنگى رسید. مشاغل مهم وى از این تاریخ به بعد معاونت لشكر دوم و فرماندهى آمادگاه تعلیماتى مركز و بالاخره فرماندهى لشكر شرق (خراسان) است. در 1326 با احراز درجه سرتیپى به ریاست ركن سوم ستاد ارتش و معاونت دانشگاه جنگ رسید و در 1330 درجه سرلشكرى گرفت و به معاونت وزارت جنگ منصوب شد و مدتى نیز در غیاب سپهبد نقدى وزیر جنگ وقت كفالت آن وزارتخانه را عهده‏دار بود. سپس به فرماندهى ژاندارمرى كل كشور منصوب شد و پس از چند ماه مجددا به معاونت وزارت دفاع ملى گمارده شد. مدتى نیز ریاست دانشگاه جنگ را بر عهده گرفت و در كابینه سپهبد زاهدى به معاونت وزارت جنگ برگزیده شد. سپس به امریكا با سمت ریاست میسیون نظامى رفت. در كابینه‏هاى حسین علاء و دكتر اقبال و مهندس شریف امامى عهده‏دار وزارت جنگ گردید و در 1337 به درجه سپهبدى نائل آمد. در اسفند 1339 در ترمیم كابینه شریف امامى كنار رفت. سپهبد وثوق در 1354 در 76 سالگى درگذشت. وثوق مردى تحصیلكرده و مهربان و ادیب بود. در اواخر عمر داستانى از زندگى خود را تحت عنوان «خاطراتى از پنجاه سال تاریخ معاصر» انتشار داد. هنگام محاكمه ارتشبد عبدالله هدایت پاى وثوق هم به دادگاه كشیده شد و او را هم محاكمه كرده چند ماهى به زندان انداختند. در اواخر عمر از نعمت بینایى محروم شده بود. وى در موقعى كه درجه سروانى داشت با دختر سرلشكر عبدالرضا افخمى ازدواج كرد.