خدیجه بنت الحسن
(-841ق)
ابن علی عبدالعزیز تأکید می کند که این بانوی دانشمند باتقوا، صالح و حافظ قرآن بود. وی به تجوید تسلط کامل داشت و احمد بن الموازینی استاد او بود. در کُتب شیعه او را در مقام فقیهی عالیقدر معرفی کرده اند. خدیجه به سال 841 در سند چشم از جهان فروبست.
