ذرّه نائحه

 (-ح 588 ق)

وی از زنان شاعره و ارباب فصاحت و بلاغت و اهل صلاح و تقوی بود که از زندگی و تاریخ حیات وی اطلاع چندانی در دست نیست.

او در کربلا می زیسته و از زنان عابده و اهل فضل بوده است. وی شبی حضرت فاطمه علیهم السلام را در عالم رؤیا مشاهده می کند که در کنار مرقد فرزندش امام حسین علیه السلام در حالی که می گریست و مرثیه می خواندند رو به ذرّه می کند و می فرمایند، ای ذرّه حسین مرا با اشعار همیشه یاد کنید و آن اشعار عبارتند از:

ایها العینان فیضا

و استهلا لاتغیضا

و ابکیا بالطف میتا

ترک الصدر ضیضا

لم امرّضه قتیلا

لا و لا کان مریضا

مرگ او حدود سال 588 ق است.