علاءالدین حجازی
علاءالدین حجازی نویسنده و مترجم نامی خراسان، برادر کوچک فخرالدین حجازی است. وی در سال 1327 شمسی در سبزوار دیده به جهان گشود. نسبش از طرف مادر به حاج‌ملاهادی سبزواری می‌رسد. وی در پنج- شش سالگی به همراه خانواده‌اش از سبزوار به مشهد مقدس رهسپار شد و تحصیلات ابتدایی و دبیرستان خویش را در مشهد به پایان برد. وی در سال 1349ش در رشته فلسفه و حکمت اسلامی دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شد. وی در همان دوران فعالیت‌های سیاسی خود را علیه رژیم شاه آغاز کرد و در جلسات درس آیة‌الله خامنه‌ای و مرحوم استاد محمدتقی شریعتی شرکت می‌جست.
علاءالدین حجازی در سال 1352ش پس از فارغ‌التحصیل شدن از دانشکده، و پایان یافتن دوره خدمت سربازی، مدتی در همان دانشکده مشغول کار شد و بعد از سال 1356 مدتی در دانشسرای راهنمایی نیشابور و دبیرستانی در قوچان و طرقبه به تدریس پرداخت. پس از آن به «مرکز تربیت معلم» مشهد منتقل شد.
ایشان سخنوری توانا و محققی ارجمند و نویسنده‌ای صاحب ذوق است و مدتی مدیر مسئول مجله «مشکوة»- چاپ آستان قدس رضوی- نیز بود و مقالات و تحقیقاتی نیز از وی در مجلات و روزنامه‌های محلی خراسان به چاپ رسیده است. او با بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی و امور فرهنگی آنجا همکاری داشته است.
آثار علمی و قرآنی
برخی از تألیفات و آثار قرآنی و تحقیقی وی عبارت‌اند از:
1- فرهنگ نماز: این کتاب قبل از انقلاب اسلامی در نجف به محضر امام خمینی (ره) رسید و مقبول آن حضرت و نیز آیة‌الله خامنه‌ای واقع شد و در انتشارات «بعثت» تهران به چاپ رسید. 2- فرهنگ روزه 3- فرهنگ جهاد 4- پیام قرآن (ترجمه تفسیر سوره «والعصر» از شیخ محمد عبده) 5- ولایت در قرآن 6- آفتاب نهج‌البلاغه. دیگر آثار او عبارت‌اند از: صبر جمیل؛ بازگشت از گناه بحثی درباره توبه؛ پیوند با خدا؛ تجلی امامت در نهج‌البلاغه‌و....
