نیشکر گیاهی قندی با ساقه‌های بلند و بندبند است و عمدتا در مناطق معتدل گرم تا حاره‌ای رشد می کند. قسمت داخلی ساقه این گیاه ضخیم، حاوی مقدار زیادی عصاره شکر است.
کاشت نیشکر از جمله دشوارترین انواع کاشت است. در فصل بهار با ایجاد شیارهای منظم در زمین قطعات ۳۰- ۴۰ سانتی‌متری نیشکر را به شکل افقی در خاک دفن می‌کنند و پس از جوانه زدن، در دو مرحله وجین و آبیاری انجام می‌شود.
پس از برداشت محصول اصلی، آب نیشکر در دستگاه آبگیری گرفته می شود و پس از آن، در دمای ۳۰۰- ۴۰۰ درجه سانتی‌گراد به مدت ۲ ساعت آن را می جوشانند. در طی این فرآیند ۴۰ لیتر آن تبخیر شده و این عمل تا تبخیر کامل آب نی‌ها ادامه پیدا میکند. در تمام مراحل، دیگ حاوی نیکشر باید به شکل منظم هم زده شود و تفاله‌ها نیز از دیگ‌ها خارج شود. در انتها محصول به دست آمده، شکر قهوه‌ای یا سرخ نامیده می‌شود که جایگزین مناسبی برای شکر سفید است.
از مهمترین فواید نیشکر می‌توان به درمان یبوست، ثابت نگه داشتن سطح قندخون افراد دیابتی، کاهش وزن، پاکسازی کلیه‌ها و مبارزه با سرطان اشاره کرد. همچنین آب نیشکر منبعی غنی از ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند کلسیم، کروم، کبالت، مس، منیزیم و منگنز است و از تفاله نیشکر نیز، به عنوان منبع غذایی پر خاصیت دام استفاده می‌شود.
عکس : امیر علی رزاقی
/2759/
