محققان در سفر علمی اخیر خود موفق شدند تا بزرگ‌ترین زنبور جهان را پس از 40 سال پیدا کنند.
به گزارش راسخون به نقل از خبرگزاری فارس، برخی مطالعات نشان می‌دهد که گونه‌های حیوانات به طور هشداردهنده‌ای در حال انقراض هستند و زمین وارد ششمین رویداد انقراضی بزرگ می‌شود.
براساس گزارش «نیواطلس»، خبر خوب این است که در حال حاضر محققانی از استرالیا، کانادا و آمریکا مجددا زنبور غول‌پیکر والاس را که از حدود 40 سال پیش دیده نشده بود، پیدا کردند.
این زنبور بزرگ‌ترین گونه شناخته شده زنبورها در جهان است که 3.8 سانتی‌متر طول دارد و اندازه بال آن 6.4 سانتی‌متر است. والاس حدود 4 برابر بزرگ‌تر از یک زنبور عسل اروپایی و دارای آرواره‌هایی شبیه به سوسک‌های گوزنی است.
طبق این گزارش، زنبور غول‌پیکر والاس ابتدا در سال 1858 کشف و پس از آن به مدت یک قرن ناپدید شد و تا سال 1981 هیچ نشانه‌ای از آن نبود. محققان نام این حشره را به احترام «آلفرد راسل والاس»، دانشمند و طبیعت‌شناس انگلیسی نام‌گذاری کردند.
خوشبختانه ، محققان در سفر علمی اخیر خود به جزایر شمالی اندونزی موفق به کشف گونه ماده این زنبور غول‌پیکر شدند.
گفتنی است؛ والاس ماده تمایل دارد تا لانه‌های خود را در کنار تپه‌های موریانه‌ای در درخت‌ها بسازد و با جمع‌آوری صمغ درختان و آرواره‌های خود از لانه‌اش محافظت کند.
به گزارش راسخون به نقل از خبرگزاری فارس، برخی مطالعات نشان می‌دهد که گونه‌های حیوانات به طور هشداردهنده‌ای در حال انقراض هستند و زمین وارد ششمین رویداد انقراضی بزرگ می‌شود.
براساس گزارش «نیواطلس»، خبر خوب این است که در حال حاضر محققانی از استرالیا، کانادا و آمریکا مجددا زنبور غول‌پیکر والاس را که از حدود 40 سال پیش دیده نشده بود، پیدا کردند.
این زنبور بزرگ‌ترین گونه شناخته شده زنبورها در جهان است که 3.8 سانتی‌متر طول دارد و اندازه بال آن 6.4 سانتی‌متر است. والاس حدود 4 برابر بزرگ‌تر از یک زنبور عسل اروپایی و دارای آرواره‌هایی شبیه به سوسک‌های گوزنی است.
طبق این گزارش، زنبور غول‌پیکر والاس ابتدا در سال 1858 کشف و پس از آن به مدت یک قرن ناپدید شد و تا سال 1981 هیچ نشانه‌ای از آن نبود. محققان نام این حشره را به احترام «آلفرد راسل والاس»، دانشمند و طبیعت‌شناس انگلیسی نام‌گذاری کردند.
خوشبختانه ، محققان در سفر علمی اخیر خود به جزایر شمالی اندونزی موفق به کشف گونه ماده این زنبور غول‌پیکر شدند.
گفتنی است؛ والاس ماده تمایل دارد تا لانه‌های خود را در کنار تپه‌های موریانه‌ای در درخت‌ها بسازد و با جمع‌آوری صمغ درختان و آرواره‌های خود از لانه‌اش محافظت کند.
