مقام معظم رهبری امسال هم همانند سال‌های گذشته بر حمایت از تولید داخل تأکید داشته و رونق تولید را لازمه رفع مشکلات اقتصادی کشور عنوان کرده‌اند. بر همین اساس اولویت بندی مشکلات بخش تولید و اتخاذ سیاست‌های مناسب توسط دستگاه های مختلف کشور برای رفع موانع این بخش امر ضروری به شمار می‌آید.
بررسی های تحقیقی و میدانی نشان می دهد که تولید در ایران مشکلات متعددی دارد ولی مهمترین مشکلات تولید را شاید بتوان در ۱۰ سرفصل به شرح زیر بیان کرد:
۱_ تأمین نقدینگی امروز یکی از مشکلات مهم واحدهای تولیدی بشمار می‌آید به نحوی که امروز بخش زیادی از تولیدکنندگان نمی‌توانند این نیاز را از محل فروش محصول در بازار یا از طریق سیستم بانکی در زمان مقرر و با رقم مدنظر تأمین کند. متأسفانه همین امر عاملی شده تا امکان فعالیت برای آنها سخت و حجم تولید هر روز کاهش یافته و در نهایت تولیدکننده مجبور به تعطیلی واحدها شود.
۲_ عدم امکان مبادلات ارزی و مالی تولیدکنندگان با شرکای خارجی را هم باید یکی دیگر از مشکلات تولید دانست چرا که این موضوع خود بر کاهش صادرات و حتی تأمین مواد اولیه تولیدکنندگان اثر منفی گذاشته است.
۳_بدهی‌های معوق واحدهای تولیدی به سیستم بانکی را باید یکی از دلایل اصلی عدم رونق تولید در کشور عنوان کرد . در حال حاضر با تشدید مشکلات تولیدکننده امکان بازپرداخت بدهی‌های بانکی را نداشته و هر روز این بدهی ها به صورت تصاعدی افزایش پیدا می‌کند. البته افزایش بدهی ها خود مانعی شده تا تسهیلات جدیدی در اختیار تولیدکننده قرار نگیرد.
۴_ اشکالاتی در مالیات بر ارزش افزوده را باید دیگر مشکل امروز بخش تولید دانست. چرخه معیوب اخذ مالیات بر ارزش افزوده عاملی شده تا پرداخت مالیات برای تولیدکننده ای که هر روز با کاهش تولید و رکود فروش در بازار روبه رو است به صرفه نباشد.
۵- قوانین و مقررات ضد و نقیض در کشور خود مانعی برای رونق تولید شده است در این رابطه باید ضمن اصلاح قوانین با محوریت حمایت از تولید، زمان و هزینه صدور مجوزها را به حداقل رساند. البته این موضوع اراده جدی دولت و مجلس برای وضع قوانین مثبت و اجرای آنها را می‌طلبد.
۶_ اشکالات سیستم حمل و نقل کشور و هزینه های سرباری که برای تولیدکننده به وجود می آورد را باید دیگر مشکلات بخش تولید کشور عنوان کرد.این موضوع در بخش صادرات و حتی در حوزه فروش داخلی نیز تأثیر منفی گذاشته است. در شرایط فعلی اصلاح ناوگان حمل و نقل ریلی و دریایی و بازسازی این بخش یک امر ضروری به شمار می آید که چرا با تقویت این حوزه هزینه جا به جایی محصولات برای تولیدکننده کاهش یافته و در نهایت قیمت تمام شده کالاها مناسب خواهد شد.
۷_ افزایش قابل توجه قیمت مواد اولیه داخلی و خارجی را باید یکی از سدهای جدی رونق تولید در کشور دانست.
۸_تغییرمدام نرخ ارز و سایه سنگین آن بر اقتصاد کشور نیز باید مدیریت شود چراکه امروز تولیدکننده نمی‌داند آیا کالایی که امروز فروخته است را فردا هم می‌تواند تولید کند یا خیر ؟
۹_ علاوه بر این موارد رکود بازار را باید سر منشاء تمام مشکلات تولید دانست که این موضوع خود متأثر از کاهش قدرت خرید مردم است.
۱۰_ امروز ظرفیت تولید بسیاری از واحدهاکاهش یافته و همین امر هزینه های سرباز تولیدکننده را افزایش قابل توجهی داده است. اگر با کاهش رکود در بازار ظرفیت واحدهای تولید افزایش پیدا کند به طور حتم هزینه های سربار تولید کاهش یافته و در کنار آن فضای رقابت برای تولیدکننده داخلی با اجناس وارداتی بهبود خواهد یافت. در حال حاضر دولت با افزایش تعرفه در صدد حمایت از تولید برآمده است اما وقتی ظرفیت تولیدکننده کاهش یافته نمی تواند در بازار مقابل اجناس وارداتی قد علم کند.
بررسی های تحقیقی و میدانی نشان می دهد که تولید در ایران مشکلات متعددی دارد ولی مهمترین مشکلات تولید را شاید بتوان در ۱۰ سرفصل به شرح زیر بیان کرد:
۱_ تأمین نقدینگی امروز یکی از مشکلات مهم واحدهای تولیدی بشمار می‌آید به نحوی که امروز بخش زیادی از تولیدکنندگان نمی‌توانند این نیاز را از محل فروش محصول در بازار یا از طریق سیستم بانکی در زمان مقرر و با رقم مدنظر تأمین کند. متأسفانه همین امر عاملی شده تا امکان فعالیت برای آنها سخت و حجم تولید هر روز کاهش یافته و در نهایت تولیدکننده مجبور به تعطیلی واحدها شود.
۲_ عدم امکان مبادلات ارزی و مالی تولیدکنندگان با شرکای خارجی را هم باید یکی دیگر از مشکلات تولید دانست چرا که این موضوع خود بر کاهش صادرات و حتی تأمین مواد اولیه تولیدکنندگان اثر منفی گذاشته است.
۳_بدهی‌های معوق واحدهای تولیدی به سیستم بانکی را باید یکی از دلایل اصلی عدم رونق تولید در کشور عنوان کرد . در حال حاضر با تشدید مشکلات تولیدکننده امکان بازپرداخت بدهی‌های بانکی را نداشته و هر روز این بدهی ها به صورت تصاعدی افزایش پیدا می‌کند. البته افزایش بدهی ها خود مانعی شده تا تسهیلات جدیدی در اختیار تولیدکننده قرار نگیرد.
۴_ اشکالاتی در مالیات بر ارزش افزوده را باید دیگر مشکل امروز بخش تولید دانست. چرخه معیوب اخذ مالیات بر ارزش افزوده عاملی شده تا پرداخت مالیات برای تولیدکننده ای که هر روز با کاهش تولید و رکود فروش در بازار روبه رو است به صرفه نباشد.
۵- قوانین و مقررات ضد و نقیض در کشور خود مانعی برای رونق تولید شده است در این رابطه باید ضمن اصلاح قوانین با محوریت حمایت از تولید، زمان و هزینه صدور مجوزها را به حداقل رساند. البته این موضوع اراده جدی دولت و مجلس برای وضع قوانین مثبت و اجرای آنها را می‌طلبد.
۶_ اشکالات سیستم حمل و نقل کشور و هزینه های سرباری که برای تولیدکننده به وجود می آورد را باید دیگر مشکلات بخش تولید کشور عنوان کرد.این موضوع در بخش صادرات و حتی در حوزه فروش داخلی نیز تأثیر منفی گذاشته است. در شرایط فعلی اصلاح ناوگان حمل و نقل ریلی و دریایی و بازسازی این بخش یک امر ضروری به شمار می آید که چرا با تقویت این حوزه هزینه جا به جایی محصولات برای تولیدکننده کاهش یافته و در نهایت قیمت تمام شده کالاها مناسب خواهد شد.
۷_ افزایش قابل توجه قیمت مواد اولیه داخلی و خارجی را باید یکی از سدهای جدی رونق تولید در کشور دانست.
۸_تغییرمدام نرخ ارز و سایه سنگین آن بر اقتصاد کشور نیز باید مدیریت شود چراکه امروز تولیدکننده نمی‌داند آیا کالایی که امروز فروخته است را فردا هم می‌تواند تولید کند یا خیر ؟
۹_ علاوه بر این موارد رکود بازار را باید سر منشاء تمام مشکلات تولید دانست که این موضوع خود متأثر از کاهش قدرت خرید مردم است.
۱۰_ امروز ظرفیت تولید بسیاری از واحدهاکاهش یافته و همین امر هزینه های سرباز تولیدکننده را افزایش قابل توجهی داده است. اگر با کاهش رکود در بازار ظرفیت واحدهای تولید افزایش پیدا کند به طور حتم هزینه های سربار تولید کاهش یافته و در کنار آن فضای رقابت برای تولیدکننده داخلی با اجناس وارداتی بهبود خواهد یافت. در حال حاضر دولت با افزایش تعرفه در صدد حمایت از تولید برآمده است اما وقتی ظرفیت تولیدکننده کاهش یافته نمی تواند در بازار مقابل اجناس وارداتی قد علم کند.
