این گزارش همچنین تأیید کرده است که جمعیت جهان به دلیل افزایش امید به زندگی و افت میزان باروری، پیرتر خواهد شد و تعداد کشورهایی که کاهش جمعیتی را تجربه خواهند کرد، رو به رشد است. تغییرات حاصل از اندازه، ترکیب و توزیع جمعیتی جهان، پیامدهای مهمی برای دستیابی به اهداف توسعه پایا؛ اهداف توافق‌شده جهانی برای بهبود رونق اقتصادی و رفاه اجتماعی در عین محافظت از محیط زیست، خواهد داشت.
جمعیت جهان همچنان رو به افزایش است، اما نرخ رشد در مناطق مختلف بسیار متفاوت است!
پیش‌بینی‌های جدید جمعیتی نشان می‌دهد نُه کشور دنیا، بیش از نیمی از رشد جمعیتی جهان بین 2019 تا 2050 را تشکیل خواهند دارد: هند، نیجریه، پاکستان، جمهوری دموکراتیک کنگو، اتیوپی، تانزانیا، اندونزی، مصر و آمریکا. در حدود سال 2027، به نظر می‌رسد هند از چین به عنوان پرجمعیت‌ترین کشور جهان پیشی بگیرد.
پیش‌بینی می‌شود جمعیت آفریقای سیاه (زیرصحرایی) تا سال 2050 دو برابر شود (تقریباً افزایش 99 درصدی!). مناطقی که پیش‌بینی می‌شود نرخ رشد جمعیت بین سال‌های 2019 تا 2050 در آن‌جا کمتر باشد بدین شرح است: اقیانوسیه به استثنای استرالیا / نیوزیلند (56%)، آفریقایی شمالی و آسیای غربی (46%)، استرالیا / نیوزلند (28%)، آسیای میانه و جنوبی (25%)، آمریکای لاتین و کارئیب (18%)، آسیا شرقی و جنوب شرقی (3%) و اروپا و آمریکای شمالی (2%).
پیش‌بینی می‌شود نرخ باروری جهانی که به طور متوسط از 3.2 زایمان یک زن در سال 1990 به 2.5 زایمان یک زن در سال 2019 کاهش یافته است، در سال 2050 این میزان به 2.2 زایمان در هر زن کاهش یابد. این میزان هم‌اکنون در آفریقا 4.2، اقیانوسیه به استثنای استرالیا / نیوزلند 3.4، آفریقای شمالی و آسیای غربی ی2.9 و در آسیای مرکزی و جنوبی 2.4 است.
لیو شنمین، معاون دبیرکل سازمان ملل در امور اقتصادی و اجتماعی گفت این گزارش می‌تواند نقشۀ راهی باشد که نشان می‌دهد در کجا می‌توان اقدامات لازم را انجام داد.
رشد جعیت افراد در سن کار باعث ایجاد فرصت‌هایی برای رشد اقتصادی می‌شود
در بیشتر کشورهای آفریقای سیاه و بخش‌هایی از آسیا و آمریکای لاتین، جمعیت سنین کار در آنها افزایش یافته است، و همین فرصتی برای رشد اقتصادی شده است. برای بهره‌مندی از این «سود جمعیتی»، دولت‌ها باید در زیمنه آموزش و بهداشت، به ویژه برای جوانان سرمایه گذاری کنند و شرایطی را برای رشد اقتصادی پایدار فراهم کنند.مردم فقیرترین کشورها هنوز 7 سال کمتر از میانگین جهانی زندگی می‌کنند
امید به زندگی از سال 1990 که به طور متوسط 77.6 سال بود به 72.6 در سال 2019 افزایش یافته است و پیش‌بینی می‌شود این میزان در سال 2050 به 77.1 سال افزایش یابد. این در حالی است علی‌رغم پیشرفت‌های قابل توجه برای کاهش اختلاف بین طول عمر بین کشورها صورت گرفته است، اما همچنان این شکاف وجود دارد. در سال 2019 امید به زندگی در کشورهای دارای حداقل توسعه 7.4 سال کمتر از متوسط جهانی امید به زندگی است، که بیشتر ناشی از میزان بالای مرگ و میر کودکان و مادران و همچنین خشونت، درگیری و تاثیر مداوم بیماری HIV بوده است.جمعیت جهان رو به پیر شدن است
تا سال 2050، از هر شش نفر یک نفر سنی بالاتر از 65 سال خواهد داشت. این درحالی است که هم‌اکنون در سال 2019 این میزان از هر 11 نفر یک نفر است. مناطقی که سهم بیشتری از این موضوع دارد و بین سال‌های 2019 تا 2050 میزان افراد بالای 66 سالشان دو برابر خواهد شد، شامل آفریقا و آسیا مرکزی، غربی، شرقی، جنوب شرقی، و آمریکای لاتین و کارائیب خواهد می‌شود.در سال 2050، از هر چهار نفر در اروپا و آمریکای شمالی یک نفر بالای 65 سال سن خواهد داشت. در سال 2018، برای نخستین بار در طول تاریخ، شمار افراد بالای 65 سال از کودکان زیر 5 سال پیشی گرفت. پیش‌بینی می‌شود افراد 80 سال به بالا در سال 2050 سه برابر شود و از 143 میلیون نفر در سال 2019 به 426 میلیون نفر در 2050 برسد.
تعداد زیادی از کشورها کاهش جمعیت را تجربه خواهند کرد
از سال 2010، 27 کشور یا منطقه کاهش یک درصدی و یا بیشتر را در جمعیت خود تجربه خواهندکرد. این افت به دلیل کاهش سطح باروری ایجاد شده است. بین سال‌های 2019 تا 2050 پیش‌بینی می‌شود جمعیت 55 کشور یا منطقه یک درصد یا بیشتر کاهش یابد. از این تعداد ممکن است 26 کشور شاهد کاهش حداقل 10 درصدی در جمعیت خود باشند؛ برای مثال در چین پیش‌بینی می‌شود که جمعیت این کشور بین سال‌های 2019 تا 2050 با کاهش 31.4 میلیون نفری رو‌به‌رو شود.منبع: https://www.un.org
