به‌‌جز شخصیت‌های تندروی جریان اصلاحات مانند محسن آرمین، زهره آقاجری، مصطفی تاج‌زاده، علی تاجرنیا، احمد منتظری، عبدالله ناصری، عبدالله رمضان‌زاده، ابراهیم اصغرزاده، محسن امین‌زاده، فیض‌الله عرب‌سرخی، شهیندخت مولاوردی و چند نفر دیگر، سایر امضاکنندگان این بیانیه چهره شناخته‌شده‌ای نیستند.
این بیانیه بازتاب چندانی حتی در رسانه‌های اصلاح‌طلب پیدا نکرد اما پرداختن به مفاد این بیانیه نشان می‌دهد بیش از آنکه حمایتی شتابزده از معترضان باشد، سرپوش گذاشتن بر علت وقوع اعتراضاتی است که به اغتشاش کشیده شد.
چهره‌های مطرح امضا‌کننده این بیانیه جزو حامیان پروپاقرص روحانی در سال‌های گذشته بودند و برخی همچون مولاوردی تا سال گذشته جزو دولت به‌حساب می‌آمدند. اتفاقات اخیر نیز به‌گفته کارشناسان و شخصیت‌های سیاسی حاصل عملکرد دولت روحانی در عدم اطلاع‌رسانی بموقع به مردم و عدم اقناع افکار عمومی رخ داد که موجب بهره‌برداری آشوبگران شد.
در چنین شرایطی که نوک پیکان انتقادات در زمینه اغتشاش به‌سمت آشوبگران و دشمنان حامی او و در زمینه اجرا گلایه‌ها و نقدها به‌سمت دولت است و در طول هفته گذشته خسارات وسیعی به بانک‌ها، فروشگاه‌ها، مراکز درمانی و حتی مساجد و حسینیه‌ها وارد شد و برخی نیروهای انتظامی نیز در این اتفاقات به شهادت رسیدند اما امضاءکنندگان این بیانیه به‌جای اشاره به دشمن و نیز تقبیح رفتارهای خشونت‌آمیز و البته صادقانه‌تر از آن نقد سابقه سیاسی خودشان، به نقد نهادهای ضامن امنیت پرداخته و با "مردم عاصی" خطاب کردن آشوبگران، ایستادن در برابر آنها را محکوم کردند!
این بیانیه که نقد اصلاحطلبان را در هم در پی داشت و آن را موضع جریان اصلاحات نمی‌دانستند، نشان می‌دهد برخی چگونه برای تطهیر اشتباهات دولت و مصون ماندن خودشان از هرگونه نقدی به‌خاطر حمایت از دولت روحانی، حاضرند با انگ زدن به نیروهای انتظامی و امنیتی، خشونتی را که ناشی از ورود آشوبگران و اشرار به صف معترضان بود نادیده بگیرند.
به‌رغم اینکه رفتارهای رادیکال و آشوبگری‌‌های هفته گذشته از سوی جناح‌های مختلف سیاسی محکوم شده اما هنوز طیفی از شخصیت‌های تندرو که در گذشته سابقه خشونت‌ورزی در برخی رویدادها مانند فتنه 88 و کوی دانشگاه 78 را در کارنامه خود دارند، این‌بار نیز با تندروی خود، فرصت‌طلبانه به‌دنبال سوءاستفاده از فضا به‌نفع دولت و خودشان بودند.
