او ادامه داد: مواقعی فردی سردرد و یا سرماخوردگی ساده‌ای دارد. اما زمانی ویروسی شایع می‌شود که از نظر کارشناسان آن ویروس خطراتی را برای جامعه در پی دارد. فقه در این‌جا می‌گوید باید از حضور در مکان‌هایی که از نظر کارشناسان تایید شده است پرهیز کرد و حتی اگر فردی سفری داشته باشد و باعث ترویج این ویروس شود سفر او دارای ضرر بوده، حتی نماز او در این سفر شکسته نیست، چرا که می‌تواند برای افراد ضرر داشته باشد.
این عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با تاکید بر این موضوع که اگر این تصمیم بر اساس نظر کارشناسان مربوطه باشد که قاعدتا همین امر است، گفت: تجمع چه برای دیدن فیلم و چه برای دیدن بازی و یا زیارت و نماز جماعت باشد درست نیست. برخی در این بین شبهه‌ای را مطرح می‌کنند که ما برای دعا و درخواست از خدا و یا زیارت برای شفا در این مکان‌ها جمع می‌شویم، این امر درست است، اما معنای آن این نیست که ریسک و خطری را بپذیریم؛ مثل این است که سقفی در حال فروریختن است و ما بگوییم در زیر آن سقف جمع شده‌ایم برای دعا.
آیت‌الله علیدوست ادامه داد: همه در مکان‌های مقدس نیت دینی دارند و برای شفای روح و جسم می‌آیند. اما در مسائل فقهی وارد شده که اگر فردی مریضی واگیردار دارد حق ندارد در مکان‌های عمومی حاضر شود و باید در خانه بماند و متوسل شود. این یک بحث روشن در فقه است و جای شک و شبهه‌ای باقی نمی‌گذارد، اما متاسفانه بعضا در مواردی مسائل غیرعلمی و غیرکارشناسی از نظر فقهی در این‌گونه موارد وارد می‌شود.
او با طرح این موضوع که گاهی برخی از افراد که منتظر فرصت هستند تا به نهادهای مذهبی و یا تفکرات مذهبی حمله کنند این‌گونه موارد را در دستور کار خود قرار می‌دهند، گفت: این مسئله حکم فقهی‌اش مشخص است و این هم درست نیست که ما بخواهیم از این موضوع در جهت تخریب تفکرات مذهبی بهره ببریم، در مجموع برای هر فعالیتی باید از نظر کارشناسان و متخصصان همان حوزه بهره ببریم. ضمن احترام به مکان‌ها و نهادهای مقدس اما رعایت مسائل بهداشتی بحث دیگری است.
این عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در ادامه با اشاره به موضوع دیگری مبنی بر مسئولیت مدنی افراد در قبال یکدیگر، گفت: اگر فردی بداند که ویروس دارد و به آن مبتلا است در مواجهه با کسی که نمی‌داند این شخص به این ویروس مبتلا است و او در آن مکانی که سایر افراد حضور دارند وارد شود و آن ویروس را به سایرین منتقل کند با فرض بر این‌که فرد می‌داند ویروس دارد و ویروس او قابل انتقال است قتل عمد انجام داده است و حکم او تا حد قصاص پیش می‌رود. کسی حق ندارد وقتی ویروس او ممکن است برای برخی کشنده باشد عامدانه در بین سایر افراد جامعه حضور یابد و این ویروس را منتقل کند. گاهی فردی نمی‌داند به این ویروس مبتلاست و سندیت هم برای آن ندارد. اگر کسی نداند مبتلاست بحث این مسئله جداست؛ این فرد را نمی‌توانید ضامن کارش بدانید، اما در بحثی که فرد می‌داند ضامن کار خودش است. ان‌شاءالله که این امر پیش نیاید.
آیت‌الله علیدوست متذکر شد: ما تقاضا داریم وقتی تخصص فقهی و یا حقوقی موضوعی را ندارید در آن وارد نشوید و این مسئله را همچون مسائل بهداشتی بر عهده کارشناسان امر بگذارید. ما نمی‌دانیم ویروس چگونه است و چگونه منتقل می‌شود. بر همین اساس باید از نظر کارشناسان و پزشکان بهره ببریم. در امر فقهی و حقوقی نیز همین است. نباید وقتی تخصص موضوعی را نداریم در آن وارد شویم.
منبع: ایسنا
