وی افزود: منتظر می مانیم تا ببینیم شرایط بدتر می شود یا بهتر. اگر شرایط مصدومیتم بدتر شود دیگر چاره ای جز جراحی نخواهم داشت. چون وضعیت کرونایی مشخص نبود، ریسک نکردم و فیزیوتراپی را به جراحی ترجیح دادم. نظر پزشک هم همین بود که اگر با فیزیوتراپی قابل درمان است و مصدومیتم بهتر شد، دست نگه داریم. متاسفانه مصدومیتم سخت بود. 2 استخوان پایم شکست. استخوان زانو و مچ ها شکست و 2 رباط پاره کردم. استخوان زانو بدجوش خورده و بافت نرم را پاره کرده است.
بانوی تیرانداز ایران که سابقه ی 2 حضور در المپیک را دارد، تصریح کرد: متاسفانه این مصدومیت باعث شد تا نتوانم مسابقات انتخابی المپیک را شرکت کنم. پایم در گچ بود و 6 ماه متاسفانه روی تخت بودم و همان موقع مسابقات توزیع سهمیه بود. من 2 بار در المپیک حضور داشتم و خیلی دوست داشتم که برای سومین بار این اتفاق بیافتد. این اتفاق متاسفانه بعد از مسابقات آسیایی جاکارتا برای من افتاد. در حالی که در جاکارتا تنها مدال آور کاروان تیراندازی بودم. واقعا شرایط خوبی داشتم که سهمیه ی سوم را بگیرم اما بدشانسی به سراغم آمد و مصدوم شدم. ظاهرا قسمت نبود که سومین المپیکم را تجربه کنم. المپیک هم شاید به خاطر این تعویق افتاد که نبودم(باخنده).
مه لقا جام بزرگ در خصوص آینده تیراندازی خودش گفت: هم مشکلات تیراندازی و اردویی بانوان وجود دارد و در کنار آن زندگی شخصی من نیز هست. درس و زندگی شخصی هم باید پیش برود. همه ی اینها در آینده تاثیرگذار است اما سعی می کنم که این اتفاق بیافتد و بتوانم این قدر تمرین کنم و خودم را آماده نگه دارم تا برای سومین بار حضور در المپیک را تجربه کنم. برنامه دارم و تلاش می کنم تا به این هدفم برسم. من قبلا با خانم هاشمی کار کردم و تجربه تمرین را با او دارم. او تجربه و دانش خیلی خوبی دارد و انشالله بتوانیم کنار هم موفق باشیم.
وی با اشاره به تعویق المپیک خاطرنشان کرد: اگر مشکلی پیش نیاید، المپیک بعدی در زمان خودش برگزار می شود. اگر این طور باشد، تعویق المپیک ژاپن به ضرر من نمی شود. این وقفه هم عیب داشت و هم نفع. هر دو اتفاق در کنار هم افتاد. باید دید نگرش ورزشکار و مربی و فدراسیون ها به این وقفه چطور است. برای هر ورزشکاری این وقفه متفاوت است. برای کسانی این وقفه خوب شد که مسابقات کسب سهمیه شان باقی مانده بود. این شانس را دارند که دوباره آماده شوند و سهمیه بگیرند. اما تمامی مسابقات کسب سهمیه ی المپیک در رشته ی تیراندازی تمام شده و هیچ شانسی وجود ندارد. در تفنگ بانوان هیچ امیدی نیست و فقط تمرینات اضافه و طولانی شدن پروسه ی آماده سازی داریم. این نگرانی وجود دارد که چه خواهد شد. با یک برنامه ریزی درست می شود بچه ها را به آمادگی رساند و در اوج نگه داشت.
بانوی تیراندازی ایران افزود: ما در تمرینات هم فاصله گذاری اجتماعی و هم پروتکل های بهداشتی را به خوبی رعایت می کنیم. ما در خط های پشت سرهم نمی ایستیم و جداگانه تیراندازی می کنیم. استفاده از ماسک و مواد ضدعفونی هم که رعایت می شود. امیدوارم این مشکلات بیماری هم دست از سر جامعه ی جهانی بردارد و همه بتوانند به زندگی عادی برگردند. تمرین کردن واقعا با ماسک و تجهیزات کرونایی سخت و دشوار است و نفس کشیدن را سخت می کند اما مجبوریم برای حفظ سلامتی با این شرایط سخت کنار بیاییم.
مه لقا جام بزرگ گفت: ورزش کشور نیازمند یک حمایت ویژه است. در شرایط کرونایی باید بیشتر به ورزشکاران برسند و حمایت ها باید بیشتر شود. در وهله ی اول باید سلامت همه چه کارکنانی که در ورزشگاه ها و محیط های ورزشی فعالیت می کنند و چه ورزشکارانی که درگیر هستند، حفظ شود. امیدوارم برای هیچ فردی اتفاقی نیفتد و این دوره ی سخت هم سپری شود. کمبود بودجه و امکانات هم یکی دیگر از مشکلات ورزشکاران و فدراسیون هاست که امیدوارم فکری به حال آن بشود. ورزشکار نباید دغدغه ی فکری داشته باشد تا بتواند تمرکزش را روی مسائل فنی بگذارد و خوب تمرین کند. مشغول بودن فکر هم کیفیت کار را پائین می آورد و هم نتیجه حاصل نمی شود.
