*جدیدترین افشاگری این روزهای فوتبال ایران، دست و دلبازی مدیرعامل سابق پرسپولیس با پول باشگاه بود که برای خودش دو دست کت و شلوار و جوراب "مارک دار" خریداری کرده و مبلغ ناقابل 20 میلیونی را فاکتور کرده است! تاریخ فاکتور خرید این اجناس نشان می دهد، دقیقا زمانی محمدحسن انصاریفرد داشته با فراغ بال از جیب باشگاه برای خوش تیپی خودش هزینه می کرده که کالدرون سرمربی موفق نیم فصل اول لیگ نوزدهم قرمزها از عدم پرداخت مطالباتش گله می کرد. یعنی مدیرعامل کاربلد به جای اینکه منافع باشگاه را مدنظر قرار دهد و ابتدا مشکلات کادرش را حل کند، داشته برای خودش سفارش کت و شلوار گران قیمت می داد! حال سوال اینجاست که آیا اصلا انصاریفرد امانت داری را اصلا یاد گرفته است؟ مگر نه اینکه بیت المال در دستشان امانت است و حتی باید از مال شخصی بیشتر از آن مراقبت کرد؟ آیا مدیرسابق قرمزها نمی دانسته که نباید از بیت المال، استفاده ی شخصی کرد؟ فراموش نکنید که انصاریفرد بود که با سوء مدیریتش با استوکس قرارداد بست و این بازیکن به جز دربی هیچ وقت برای پرسپولیس بازی نکرد و دیگر به ایران برنگشت. او بود که با شوآف در تلویزیون طوری از جذب استوکس خوشحالی می کرد که انگار پرسپولیس توانسته رونالدو یا مسی را به ایران بیاورد در حالی که همه از سابقه ی این بازیکن باخبر بودند. حال که این اسناد منتشر شده و حتی پاراف خودش نیز زیر فاکتور موجود است، انتظار می رود دستگاه های نظارتی به این مسائل ورود کنند. یقینا اگر دستگاه های نظارتی موشکافانه مسائل مالی و قراردادها و اسناد مالی باشگاه ها را رصد کنند، شاهد قراردادها و رخ دادهای حیرت انگیز دیگری خواهیم بود که به حیف و میل شدن بیت المال انجامیده است.
*اما عذر بدتر از گناه مسئله ی کت و شلوار، پاسخ ذی‌حساب سابق باشگاه پرسپولیس درباره پرداخت هزینه البسه مدیر عامل سابق این باشگاه است: بله؛ ما پرداخت این پول‌ها را به حساب یک شخص و یک فروشگاه تایید می‌کنیم اما نکته اینجاست که این پول‌ها پس از پرداخت جزو هزینه‌های باشگاه پرسپولیس محسوب نشده و به عنوان مساعده از حقوق آقای انصاریفرد که مدیر عامل وقت باشگاه بودند کسر شده است". اگر از دستپاچگی در ماستمالی کردن این تخلف بگذریم و پاسخ ذی حساب سابق باشگاه را قبول کنیم، این سوال پیش می آید که مگر حقوق ماهیانه ی جناب مدیرعامل خوش پوش چقدر بوده که مبلغ 20 میلیون از آن کم شده است؟! آیا واقعا فکر کرده اند این پاسخ های از روی هوا و بی منطق می تواند ذهن مخاطبان و مردم را قانع کند؟ آن هم در این شرایط بد اقتصادی که قیمت مایحتاج اولیه زندگی سربه فلک کشیده و آقای مدیر با خیال آسوده از بیت المال استفاده ی شخصی می کند.
*در کنار این فجایع مدیریتی، نباید دستگاه های نظارتی از رقم های پرداختی در فصل نقل و انتقالات لیگ بیستم غافل شوند. باشگاه هایی که مدام در طول فصل از بی پولی و مشکلات مالی می نالند و دادشان گوش فلک را کر کرده چطور وقتی زمان نقل و انتقالات که می شود، قراردادهای چندمیلیاردی می بندند و از کیسه ی بیت المال بخشش می کنند؟! اینجاست که به نظر می رسد باشگاه های ما بی پول که نیستند، حتی پول اضافه دارند که به راحتی بادرخواست های 12، 13 میلیاردی بازیکنان برای تمدید قرارداد موافقت می کنند. مدیرانی که پای چنین قراردادهایی را امضاء می کنند، نیک می دانند که چه بمانند چه بروند، کسی یقه ی آنها را نمی گیرد و بابت این مسائل بازخواست نخواهند شد. به همین دلیل است که به راحتی چنین قراردادهایی را منعقد می کنند. به خاطر عدم مسئولیت پذیری و بازخواست مدیران است که باید برای بستن پرونده های هنگفت بین المللی و داخلی از جیب بیت المال این پول ها هزینه شود. جدای از بار مالی ای که پرونده های این چنینی برای فوتبال ما دارد، چهره و وجهه ی کشور را خراب می کند و مدیران باعث آبروریزی بین المللی می شوند.
*در فصل نقل و انتقالات بازیکنان روزانه به تمام باشگاه ها سرمی زنند و مذاکره می کنند. وقتی از بازیکن سوال می شود که بالاخره تصمیمش چیست؟، با وقاحت تمام پاسخ می دهد که "به ندای قلبش گوش خواهد داد". این یعنی ندای قلب با بالاوپائین رفتم رقم قرارداد، این طرف و آن طرف می شود! باید هوادار فوتبال هوشیار باشد. فوتبالیستی که فقط پول را می شناسد، در زمین برای هوادار و تیمش از جان مایه نمی گذارد چون می داند که اگر مصدوم شود، نمی تواند به عشقش(پول) برسد. محمد دانشگر مدافع جنجالی استقلال که ابتدا قصد داشت از این تیم جدا شود، وقتی قرارداد 13 میلیاردی و دوساله ی خود را امضاء کرد، گفت که مانده تا دینش را به هوداران آبی ادا کند! بازیکنی که یک فصل پیش قیمتش یک میلیارد بود، چطور قراردادش 13 برابر می شود؟ آیا این جز بی کفایتی و بی تدبیری مدیر است؟ با این مبالغ تا یک سال قبل می شد، تاپ ترین بازیکن آسیا را خریداری کرد. حال چطور استقلال برای حفظ مدافع متوسطی چون دانشگر چنین مبلغی را می پردازد؟ باشگاهی که هنوز به خاطر بدهی شفر و دستیارنش و همچنین استراماچونی از سوی فیفا تهدید می شود و ممکن است باکسر امتیاز و پنجره ی بسته ی نقل و انتقالاتی روبرو شود؟ چرا مدیران باشگاه ها به جای پرداخت بدهی های باشگاه، خریدهای میلیاردی را در دستور کار خود قرار داده اند؟
*به نظر می رسد وزارت ورزش در این سوء مدیریت ها نقش اصلی را ایفا می کند که چنین مدیران ناکارآمدی را برای پرسپولیس و استقلال انتخاب کرده است. مدیرانی که هیچ ابایی از حیف و میل پول بیت المال ندارند و با آن فخر می فروشند! آیا بهتر نیست که دستگاه های نظارتی و قوه ی قضائیه مدیران وزارتخانه را مورد مواخذه قرار دهد که چطور و با چه معیاری برای سرخابی ها دست به انتخاب مدیر می زنند؟ چرا وقتی وزارت ورزش چنین تخلفاتی را از زیر مجموعه های خود می بیند، سکوت می کند و هیچ واکنشی نشان نمی دهد؟ وقتی مدیران باشگاه ها چنین قراردادهایی می بندند که بعدها باشگاه را دچار مشکل می کند، چرا جلوی بستن این نوع قراردادها را نمی گیرند؟ اما در مقابل تصمیماتی می گیرند که به گران شدن قیمت بازیکنان داخلی می انجامد؛ ممنوعیت ورود مربی و بازیکنان خارجی. در این شرایط نباید تصمیم سازان چنین طرحی مواخذه شوند و دلیل این مصوبه ی سراسر عیب را که به ضرر فوتبال است، بگویند؟ حال باید اذعان کرد که فوتبال ما با چنین مدیران و تصمیم گیرانی که حتی رعایت اخلاق اسلامی و امانت داری را نمی کنند، به قهقرا می رود و زنگ خطر جدی برای اهالی فوتبال و این رشته ی مهیج به صدا در آمده است. اگر مسئولان نظارتی زود دست به کار نشوند، اندک آبروی باقی مانده و جسم نحیف این فوتبال از بین خواهد رفت. همان طور که سالهاست در عرصه ی بین المللی نتوانستیم عرض اندام کنیم!
