*طبق قانون سازمان لیگ و ستاد مقابله با کرونا اگر 25 درصد از اعضای تیمی به این ویروس مبتلا شوند، بازی آنها لغو می شود و آن تیم به قرنطینه می رود. برخی تیم ها اگر در هفته ای ببینند برای بازی با حریف شرایط مساعدی ندارند و تعداد بازیکنان مصدوم و محروم زیاد است، با حربه های مختلف تعداد کرونایی های خود را دست کاری می کنند تا از شرایط بازی خارج شوند و بازی شان لغو شود. نمونه ی بارز این مسئله تیم فوتبال استقلال بود که وقتی دیدند شرایطشان برای بازی با پارس جنوبی جم در هفته بیست و سوم مساعد نیست، بدون حتی اجازه از سازمان لیگ به بهانه ی کرونایی بودن 13 بازیکن خود در این دیدار حاضر نشدند. بعد از تست راستی آزمایی مشخص شد که آبی ها این تعداد کرونایی نداشته اند و فقط 5 نفر تست شان مثبت بود. یعنی اینکه می توانستند مقابل پارس جنوبی بازی کنند.
*البته کمیته ی انضباطی در حکمی عجیب به جای 3 بر صفر اعلام کردن نتیجه به سود پارس جم، رای به تکرار بازی داد! حکمی که باعث شد هومن افاضلی در اعتراض به آن از سرمربیگری جمی ها استعفا کند. جالب اینجاست که تعداد کرونایی های استقلال بلافاصله در هفته ی بیست و چهارم کم شد و آنها مقابل تراکتور در زمین حاضر شدند. در مقابل تیم فولاد هم با این مشکل روبرو بود اما چون آمار مثبت تست های آنها واقعی بود، 2 هفته به قرنطینه رفتند و علاوه بر لغو بازی قرمزپوشان اهوازی با نساجی و نفت مسجدسلیمان، دیدار با پرسپولیس هم 2 روز به تعویق افتاد تا 14 روز قرنطینه ی آنها کامل شود.
*گرچه عدم وجود سازوکار و برنامه ریزی برای جلوگیری از چنین بهانه هایی از سوی سازمان لیگ و ستاد مقابله با کرونا پیش بینی نشده است، اما نبود صداقت و رعایت نکردن اخلاق ورزشی از سوی برخی باشگاه ها مایه تاسف است که با روح ورزش مغایرت دارد. در چنین فضایی است که بی اعتمادی به تست ها باعث می شود، اگر عوامل باشگاهی حتی بالای 25 درصد تست مثبت واقعی داشته باشد، اذهان عمومی به راحتی آن را نپذیرد و در تست های آنان شک کنند.
*مسئله ی دیگری که در سال های اخیر گریبان گیر فوتبال ایران شده و تا بدین جا کسی راهکاری برای رهایی از آن نتوانسته پیدا کند یا نخواستند، مشکلات ناشی از قراردادهای غیرشفاف، پرهزینه و بدون برنامه با مربیان و بازیکنان بین المللی است. قراردادهایی که باعث شده، پرونده های شکایت علیه باشگاه ها و حتی فوتبال ملی ما باز شود و جالب تر اینکه در صددرصد این محکمه ها ما بازنده ی صرف بوده ایم و علاوه بر پرداخت اصل پول، جرایم دیرکرد و هزینه ی دادرسی هم از جیب داده ایم. قراردادی که شاید به آن پایبند می بودیم و به موقع پول آن را پرداخت می کردیم، نه مجبور می شدیم، دنبال رضایت شاکیان باشیم و نه پول اضافه تری از بیت المال هزینه کنیم. عدم شفافیت فعالیت های مالی (هزینه و درآمد) باشگاه های فوتبال ایران و برخی مشکلات در ساختار باشگاهداری باعث شده تا همواره هزینه ها بر درآمد پیشی بگیرد و اکثر آنها با شکایت های بین المللی مواجه شوند. در این راستا اما نکته ی تاسف بار این است که مدیران با هواداران خود صادق نیستند و سعی دارند صورت مسئله را پاک کنند.
البته فراموش نکنیم که همه ی پرونده ها فقط با پرداخت پول حل نشده اند و نخواهند شد. هنوز فراموش نکردیم که تراکتور، سپاهان، استقلال خوزستان، پرسپولیس، ذوب آهن، فولاد و خیلی از تیم های دیگر به خاطر بدهی های بین المللی از پنجره ی نقل و انتقالاتی محروم شده اند.
*جدیدترین مورد این پرونده ها اما در روزهای اخیر بود که از سوی فیفا به 2 باشگاه سرخابی اعلام شد. باشگاه استقلال به خاطر طلب بویان و پرسپولیس به خاطر مطالبات برانکو هرکدام از 3 پنجره ی نقل و انتقالاتی محروم شده اند و اگر طبق زمان بندی اعلام شده، مطالبات شاکیان پرداخت شود، این محرومیت ها هم برداشته خواهد شد در غیر این صورت علاوه بر قطعیت این حکم، ممکن است جریمه های سنگین تری از جمله کسر امتیاز و سقوط به دسته ی پائین تر هم اعمال شود. هرچند این پرونده ها مربوط به عملکرد مدیران فعلی پرسپولیس و استقلال نمی شوند اما آنها گویا بنا ندارند با هواداران خود صادق باشند. این مدیران تا آنجا که توانستند از صادرشدن چنین احکامی اظهار بی اطلاعی کردند اما وقتی دستشان رو شد، در فراری رو به جلو گفتند که مشکلی نیست و این احکام برای 2 هفته قبل بوده است! آیا بهتر نیست مدیران باشگاه ها به جای پاک کردن صورت مسئله، با هواداران خود روراست باشند و کمی شفافیت را در دستور کار خود قرار دهند؟ این قدر تناقض گویی مدیران فوتبال ما زیاد بوده است که هر وقت مسئله ای را تکذیب می کنند یا به ضرس قاطع خود را برنده ی پرونده های بین المللی می دانند، چهارستون بدن هواداران می لرزد. چون نیک می دانند که آن حرف ها تنها برای آرام کردن فضا بوده و در عمل هیچ پیروزی ای در کار نخواهد بود.
*فوتبال ایران با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کند. از عدم شفافیت مالی(هزینه و درآمد)، عملکردی، عدم شفافیت در قراردادها چه داخلی چه بین المللی، قانون گریزی، بی برنامگی و عدم مدیریت درست و کارآمد اما آنچه به نظر می رسد ریشه ی فوتبال را خواهد خشکاند و حتی خطرناک تر از ویروس کرونا است، بیماری "بی اعتمادی" است. اما چه چیزی باعث شده به این نقطه برسیم شاید بازهم به عدم شفافیت در کارهاست که باعث شده چنین فضای خطرناکی ایجاد شود و هواداران هیچ اعتمادی به مدیران تیم های محبوب خود نداشته باشند. لطفا اجازه ندهید بیش از این فضای بی اعتمادی بر جامعه ی فوتبال غلبه کند.
