به گزارش راسخون، حسن روحانی رئیس جمهور در جلسه هیات دولت گفت: امام حسن، امام صلح بود، او امام پیوند بود، او امامی بود که با ایجاد وحدت برای حفظ اساس اسلام گام برداشت. وقتی برخی از اصحاب امام حسن آمدند با زبان معترضانه که چرا قبول کردی، چرا صلح کردی، چرا در برابر طرف مقابل پیمان را امضا کردی؟ حضرت فرمود جامعه اسلامی که شما ۱۰ نفر نیستید، شما ۲۰ نفری که پیش من آمدید شما که دنیای اسلام نیستید، من به مسجد رفتم برای مردم سخنرانی کردم دیدم اکثریت قاطع جامعه صلح می‌خواهند و من وقتی مردم می‌خواهند صلح را انتخاب می‌کنم.

این راه امام مجتبی است، او به ما می آموزد که مرد جنگ باشیم به روز جنگ، مرد صلح باشیم به روز صلح. اگر در روز صلح جنگیدیم، اگر در روز جنگ صلح کردیم هر دو خطا است. به موقع باید بایستیم و بجنگیم و به موقع هم باید صلح کنیم.

رئیس جمهور در ادامه خاطرنشان کرد: مولای ما علی‌بن‌ موسی‌الرضا(ع) نیز درمورد پذیرش ولو با اکراه ولایتعهدی، بر مبنای تدبیر عمل کرد و حضور ایشان در خراسان و مرو تحول عظیمی در دنیای اسلام ایجاد نمود.

دکتر روحانی با اشاره به سخنی از امام رضا (ع) مبنی بر اینکه "عبادت این نیست که فقط نماز بخوانید یا فقط روزه بگیرید اصل عبادت فکر کردن و اندیشیدن و خردورزی در امر خدا و امور حق و در امور جامعه است"،گفت: از این بزرگانی که این ایام نام شریف آنها بیشتر برده می‌شود و در عزای آنها اندوهگین هستیم باید درسهای زندگی بیاموزیم.

موضوعی که قابل توجه‌ترین بخش از سخنان او بود و مورد توجه بسیاری از رسانه‌ها قرار گرفت. آنجا که با تاکید بر درس گرفتن از زندگی پیامبر و ائمه از جنگ و صلح گفت. به ویژه وقتی تاکید کرد جنگ به وقت صلح و صلح به وقت جنگ خطاست. البته آقای رییس‌جمهور در این بخش از سخنانش نیز ابهامات را باقی گذاشت و نگفت که دقیقا مقصودش از اشاره به این مطلب چیست؟ مثلا با توجه به شرایط موجود و دشواری‌های اقتصادی و معیشتی که کمر ملت را خم کرده است، اکنون وقت جنگ است یا صلح؟

صلح امام حسن(ع) نتیجه خواست توده های مردم بود یا خیانت خواص؟ / حالا وقت جنگ است یا صلح؟

اکنون وقت صلح و کنار آمدن با جامعه جهانی است؟

علی بیگدلی، کارشناس مسائل بین‌المللی، گفت‌: که «شرایط اقتصادی و اجتماعی ما اجازه تصمیم‌گیری در این زمینه را نمی‌دهد و قطعا وقت صلح است. مشکل، اما آنجاست که ما اجزای این صلح را ترسیم نمی‌کنیم بنابراین مقامات ارشد ما باید در درجه اول نوع نگاه خود را به جهان و مسائل سیاست خارجی تغییر دهند. به این خاطر که اجزای صلح آینده حتی مثل آن نرمش قهرمانانه در دست ما نیست.»

وی افزود: «اگر ما به دنبال در پیش گرفتن سیاست‌های مصالحه جویانه هستیم، باید اولا نوع نگاه خود را به دنیا تغییر دهیم و ثانیا به نظام بین‌المللی برگردیم. یعنی از انتظاراتی که ظرف چهل سال گذشته از دنیا داشتیم، دست کشیده و به این نتیجه برسیم که استراتژی ما پاسخ نداده و جامعه را به اینجا رسانده است. بعد از اینکه ذهنیت ما تغییر کرد و پذیرفتیم سیاست‌های ما، ما را به انتظاراتمان نرسانده است باید یک استراتژی جدیدی که عبارت است از آشتی با جهان، ترسیم شود. برگشتن به نظام بین‌المللی نیز قواعدی دارد و ما باید الگو‌های خود را با آن منطبق کنیم. اصل قضیه این است که راهی غیر از مذاکره با دنیا وجود ندارد. اگر مشکل خود را با آمریکا حل کنیم با کشور‌های دیگر هم مشکلی نخواهیم داشتیم، چراکه انتظارات همه دنیا- هم کشور‌های عرب منطقه و اتحادیه اروپا و…- در انتظارات آمریکایی‌ها جمع شده است.»

مهدی مطهرنیا، دیگر کارشناس مسائل بین‌المللی نیز گفت‌: «آنچه که دکتر روحانی بیان می‌کند در چارچوب فشار‌هایی است که به دولت وی در تحریم‌های فزاینده و حداکثری آمریکا حاصل آمده است. او اعلام کرد که آمریکا نمی‌تواند عملیات ماشه و اسنپ‌بک را فعال کند، اما اکنون آمریکا نه‌تن‌ها اسنپ‌بک را دنبال می‌کند بلکه تمام مسیر‌های مالی ایران به بازار جهانی را مسدود کرده و به این ترتیب، این صلح نخواهد بود بلکه یک تصمیم است. هرچه بیشتر پیش می‌رویم زمینه‌های انجام یک صلح کمتر می‌شود. می‌توان نام این تصمیم نهایی را صلح گذاشت؟ اما آنچه که مشخص است، تحلیلگران و افراد آگاه در این زمینه نمی‌توانند نام آن را صلح بگذارند.»

داریوش سجادی مشاور سابق کروبی و از همکاران نشریات اصلاح طلب در یادداشتی نوشت: نشستن بر مقام تمجید صلح امام حسن و القای این همانی بین فضای آن صلح با فضای فعلی ایران در مذاکرات اتمی نیز حجتی دیگر از همان بی التفاتی مسبوق الذکر است. ظاهرا جناب روحانی بدین معانی بی توجه اند که؛ اولا مطابق اظهارات قابل وثوق سال ۶۶ آیت الله خامنه ای در کسوت ریاست جمهوری ذیل سخنرانی در سازمان ملل متحد، صلح متاعی است گرانقدر اما عدالت از آن مهم تر است. بدین معنا فرمایش آقای روحانی مسموع نیست و اینجا محل مناقشه بین اولویت یا ارجحیت جنگ و صلح نیست و محل دعوا مطالبه «عدالت» حال چه از طریق جنگ و چه از طریق صلح است. ثانیا ایجاد رابطه این همانی بین صلح امام حسن(ع) با موقعیت فعلی ایران در مذاکرات اتمی اگر جاهلانه نباشد؛ قطعا غافلانه است.

سجادی می نویسد: اهتمام امام حسن در صلح با معاویه حفظ حداقل ها از سر معذوریت ها بود. به تعبیر رسای آن حضرت؛ «من به این علت حکومت و زمامداری را به معاویه واگذار کردم که اعوان و یارانی برای جنگ با وی نداشتم. اگر یارانی داشتم شبانه روز با او می جنگیدم تا کار یکسره شود. من کوفیان را خوب می شناسم و بارها آنها را امتحان کرده ام. آنها مردمان فاسدی هستند که اصلاح نخواهند شد، نه وفادارند، نه به تعهدات و پیمان های خود پایبندند و نه دو نفر با هم موافقند

آیا خسارت‌های برجام با تحریف صلح امام حسن(ع) قابل جبران است؟!

روشن است که بحث‌های جناب روحانی درباره صلح امام حسن(ع) مربوط به سرنوشت مذاکرات هسته‌ای است و رئیس‌جمهور چندمین‌بار است که اصرار دارد صلح امام حسن(ع) را مصادره به مطلوب کند و به خیانت برخی خواص و فرماندهان لشکر در این صلح تحمیلی نپردازد؛ اما چرا؟! آیا فصل خیانت یارانی مانند عبیدالله بن‌عباس، مطالعه نکرده یا تعمدی برای کتمان این فصل مهم وجود دارد؟! عبید الله بن عباس، فردی با نفوذ و فرمانده لشکر امام حسن(ع) بود، اما به نصایح و هشدارهای امام(ع) هنگام مذاکره با معاویه و عمروعاص تمکین نکرد. معاویه، هم او را فریب داد و هم با رشوه‌ای هنگفت خرید! عبیدالله به همراه هشت هزار نفر، همان وسط جنگ، به جبهه دشمن پیوست! اگر صلح و نرمش قهرمانانه، برای امام حسن(ع) تدبیری شجاعانه محسوب می‌شود، برای ابن‌عباس‌ها که در اطراف امام(ع) فراوان بودند، خیانت و ننگ و عار ابدی است.

این در حالی است که رویکرد روحانی و مدعیان اصلاح‌طلبی در معرفی نسخه سازش به‌عنوان راه رونق اقتصاد کشور، بی‌تردید خطای خسارت‌باری بود که با تحریف صلح امام حسن(ع)، یا ادعای اینکه «درس کربلا، درس مذاکره بود»(!) جبران نخواهد شد.

خواست مردم توافق برجام بود؟

همچنین نیاز به تأکید مجدد ندارد که اگر منظور رئیس‌جمهور محترم از بازخوانی عصر امام مجتبی(ع) تطبیق تاریخی با شرایط امروز کشور ما باشد، این تطبیق به لحاظ مفهوم تاریخی اساساً نادرست و به نوعی ظلم به ملت بزرگ ایران است. چرا که انتظار مردم از رئیس‌جمهور کار کردن و حل مشکلات کشور است نه بیان غلط و تحریف شده مسائل تاریخی است، ضمن اینکه آنچه موجب رضایت مردم به انجام مذاکره با آمریکا شد، ابتدا سیاه‌نمایی او از وضعیت کشور و گرای «خزانه خالی» به دشمن در ابتدای آغاز به کار دولت تدبیر و امید بود و در ادامه وعده‌های که با فریبکاری برای بزک مذاکرات به مردم داده شد. از زمانی که روحانی در تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۲ با کلید به برنامه گفت‌وگوی خبری آمد و گفت باید چرخ تولید و کارخانه‌ها بچرخد و چرخ سانتریفیوژها هم بچرخد، شعارهای دیگری هم مانند اینکه کاری می‌کند «آنچنان رونق اقتصادی ایجاد شود و آنچنان مردم را از درآمد سرشار کنیم که دیگر مردم به یارانه نیازی نداشته باشند» سر داد؛ او البته بعدها در حالی گفت که تمام وعده‌هایش برای زمان صلح بوده نه جنگ! که برجام را مهم‌ترین برنامه‌اش برای برداشتن سایه جنگ از کشور و رونق اقتصادی به مردم معرفی کرده بود!

روحانی همچنین در سال 96 برای اقناع‌سازی افکارعمومی برای ماندن در برجام و تن دادن به تعهدات یک طرفه این توافق در حرم مطهر امام خمینی(ره) مقابل دوربین‌های خبرنگاران به مردم قول و وعده‌های دیگری هم داد. و عده‌های که رونق اقتصادی، تقویت گردشگری، ایجاد اشتغال، جلوگیری از قاچاق و تقویت صادرات، جذب سرمایه‌گذاری خارجی، دولت الکترونیک و حتی برداشتن سایه جنگ از سر کشور از جمله آنها بود. همچنین معروف‌ترین تصاویر از حسن روحانی در 7 سال مسئولیت او در پاستور به صحبت‌هایش درباره وعده‌های او به مردم بازمی‌گردد.

وضعیت مردم قبل از برجام با وضع امروز آنها قابل مقایسه است؟

این در حالی است که بنا به آمارهای رسمی ‌و اذعان همه کارشناسان اقتصادی و افکارعمومی، زندگی و معیشت مردم پیش از انجام مذاکره و سازش با آمریکا با وضعیت امروزشان به هیچ وجه قابل مقایسه نیست و هر روز که از تحمیل این توافق خسارت بار از سوی دولت به مردم می‌گذرد آثار گرانی و تورم و آشفتگی در بازار ارز و سکه و خودرو و مایحتاج عمومی در کشور بیشتر و بیشتر می‌شود، به‌طوری ‌که بازار ارز و سکه از فروردین امسال تاکنون شاهد افزایش قیمت بی‌سابقه و ثبت رکورد تاریخی بوده.

سکه از مرز یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان به بیش از 16 میلیون تومان رسیده و دلار با قیمت حدوداً سه هزار تومان از مرز باورنکردنی 31 هزار تومان عبور کرده است! قبل از برجام پراید نزدیک به ۱۲ میلیون تومان بود و بعد از این توافق در سه سال اخیر به بیش از 140 میلیون تومان رسید که نشان می‌دهد افزایش قیمت‌ها بسیار برای کشور مشهود است و این افزایش‌ها در کوچکتر شدن سفر معیشتی مردم نیز دیده شد و از طرفی مشکلات مانند بیکاری و عدم پرداخت چندماهه حقوق کارگران از جمله مشکلات دیگر بعد از سازش با آمریکا و برجام است.

قطعا صلح بر جنگ ‌ترجیح دارد؛ اما زمانی که دشمن بنای زورگویی و تعدی و باج‌خواهی نداشته باشد. در مقابل دشمن متخاصم باید ایستاد و جنگید. پرچم صلح را در چنان شرایطی بالا بردن، عین خیانت و حماقت است. در چنین موقعیتی، خواص و صاحب‌منصبان و تریبون داران هستند که می‌توانند مردم را به مقاومت - با سرانجام عزت و پیروزی- فرا بخوانند، یا در اثر آلودگی به دنیاطلبی و ‌اشرافیت و نفوذ، نسخه تسلیم را تجویز کنند.

اهل ایستادگی بر اصول و مقاومت جدی در برابر بدخواهان ایران اسلامی ‏باشید

پیش از ورود به حوزه‌های سیاسی و تحلیلی، باید از ساحت دین و ائمه هدی دفاع کرد که متأسفانه دستاویز سخنان ‏غلط و تأسف‌برانگیز برخی سیاسیون نسبت به اسلام شده است. اما این پاسخ چه‌بهتر که از زبان یک اسلام‌شناس باشد: ‏‏ «عدّه‌ای در قضیّه مذاکره و مسئله مذاکره سهل‌انگاری می‌کنند، سهل‌اندیشی می‌کنند، مطلب را درست نمی‌فهمند. حالا بعضی‌ها ‏بی‌خیال‌اند -بی‌خیالان جامعه، که هرچه پیش بیاید برایشان اهمّیّتی ندارد، مصالح کشور از بین برود، منافع ملّی نابود بشود- که ‏حالا با آن‌ها کاری نداریم، امّا بعضی بی‌خیال هم نیستند لکن سهل‌اندیشند، عمق مسائل را نمی‌فهمند. وقتی صحبت مذاکره می‌شود، ‏می‌گویند آقا شما چرا با مذاکره با آمریکا مخالفت می‌کنید؟ خب امیرالمؤمنین هم مذاکره کرد با فلان‌کس، امام حسین هم مذاکره کرد. ‏خب این‌ها نشان‌دهنده سهل‌اندیشی است، نشان‌دهنده نرسیدن به عمق مسئله است. ‏

این‌جور نمی‌شود مسائل کشور را تحلیل کرد؛ با این نگاه عامیانه و ساده‌اندیشانه نمی‌شود به مصالح کشور رسید. اولاً ‏امیرالمؤمنین که با زبیر یا امام حسین که با ابن‌سعد حرف می‌زند، او را نصیحت می‌کند؛ بحث مذاکره به معنای امروزی نیست؛ ‏مذاکره امروزی یعنی معامله، یعنی یک‌چیزی بده، یک‌چیزی بگیر. امیرالمؤمنین با زبیر معامله می‌کرد که یک‌چیزی بده، ‏یک‌چیزی بگیر؟ امام حسین با ابن‌سعد معامله می‌کرد که یک‌چیزی بده یا یک‌چیزی بگیر؟ [هدف]این بود؟ تاریخ را این‌جور ‏می‌فهمید؟ زندگی ائمّه را این‌جور تحلیل می‌کنید؟» این جواب محکم مقام معظم رهبری به شبهه مذاکره ائمه با دشمنان بود که سال ‏‏۹۶ در جمع پاسداران بیان شد و به‌خوبی ابعاد مسئله را روشن می‌کند. ‏

مشخص نیست آقای رئیس‌جمهور از این مواضع عجیب چه هدفی دنبال می‌کند. هنوز به سالگرد شهادت سردار ‏دل‌ها نرسیده‌ایم، بااین‌حال حرف از صلح زدن و آن را به مبانی دین چسباندن چه معنایی دارد؟ شاید فکر می‌کنند دولت فعلی آمریکا ‏در حال پایان است و با سخن گفتن از صلح، به رئیس‌جمهور آتی آمریکا که به‌زعم دولتی‌ها دموکرات است، زمینه ارتباط سریع با ‏آمریکا فراهم‌شده و برجام احیا می‌شود. باید پاسخ داد که اگر تفکرشان چنین است، همان‌قدر سیاست نمی‌دانند که دین نمی‌فهمند. ‏برجام که در زمان اوجش نیز دستاورد چندانی نداشت، اما به فرض هم که برجام برای مدت کوتاهی آورده‌ای داشته باشد، باید ‏فهمید که ایراد اصلی و مبنایی برجام در همین بالا و پایین شدن و غیرقابل اتکا بودن است. چوب خشکیده همیشه در دسترس، از ‏عصایی که گاه هست و گاه نیست به‌مراتب بهتر و مفیدتر است. عصای برجام – اگر بتوان آن را عصا به‌حساب آورد – با تغییر ‏دولت‌ها و تاکتیک‌ها در کاخ سفید دگرگون می‌شود و تکیه بر آن، کاری عقلایی نیست. ‏

علاوه بر ابعاد دینی و سیاسی ماجرا، چند روز پس از سخنان بسیار توهین‌آمیز رئیس‌جمهور آمریکا، سخن گفتن از ‏صلح به‌هیچ‌عنوان در شأن ملت ایران نیست. ملت ایران صد‌ها هزار شهید تقدیم نکرده و در کوران حوادث، فشار‌های متعدد را ‏تحمل نکرده که نماینده‌اش از موضعی جز اقتدار و عزت سخن بگوید.

منبع:
1.عصرایران / روحانی: امام حسن(ع) صلح کرد چون اکثریت جامعه صلح می خواست/ ۱۰ سال تحریم تسلیحاتی علیه ایران هفته آینده برداشته خواهد شد
2.سایت خبری تحلیلی آزادی / واکنش‌ها به سخنان دیروز روحانی؛ وقت جنگ است یا صلح؟
3.آفتاب / انتقاد و اتهام کیهان علیه روحانی درباره صلح امام حسن
4.مجیران / آقای روحانی! صلح امام حسن(ع) را یاران خائن تحمیل کردند
5.جهان نیوز / آقای روحانی! صلح امام حسن(ع) نتیجه خیانت خواص بود/ مردم انتظار کار دارند نه تحریف تاریخ!
6.تلنگر / حجمه روزنامه‌های تندرو بر علیه سخنان روحانی در خصوص صلح
7.توییتر
** درج توییت های کاربران توییتر نشان از تایید یا رد آنها نیست و صرفا برای آگاهی مخاطبین درج می شود.