فرانسوی‌ها با تعمیم جنایات داعش و گروه‌های تکفیری در سوریه به کل اسلام، نتیجه می‌گیرند که اسلام، دینی تند و تروریستی است و خودشان را مدافع کرامت انسانی می‌دانند. اما جالب است بدانیم که دویست سال پیش از ظهور داعش و امثالهم، این آبا و اجداد ماکرون بودند که با جنایت‌های متعددی علیه بشریت، معنای تازه‌ای به تروریسم و جنایت بخشیدند. در ادامه به تحلیل و بررسی برخی از این جنیایات خواهیم پرداخت.
فرانسوی‌ها از سال ۱۸۳۰ کشور مسلمان الجزایر را به اشغال خود درآورد و مدت ۱۳۲سال بر آن حکومت کردند. در این مدت طولانی تلاش بسیار کردند تا فرهنگ، زبان، خط و دین مردم را تغییر داده و به آنها هویتی فرانسوی ببخشند. کلیسا‌های بسیار ساختند و یا مساجد را تبدیل به کلیسا کردند. زبان و خط عربی را از بین برده، زبان و خط فرانسوی را جایگزین آن کردند و ... .
طبق گفته‌های مردم الجزایر، فرانسوی‌ها در این دوران بیش از نیمی از مردم یعنی ۵/۵میلیون الجزایری را به قتل رساندند، از جمله فجیع ترین جنایات کشور مدعی فرهنگ، تمدن و منادی حقوق بشر، بریدن سر رهبران دینی، فرماندهان مقاومت و شخصیت های مبارز و بزرگان الجزایر و فرستادن آن به پاریس بود. این سر‌ها برای نشان دادن افتخارات فرانسه در موزه تاریخ طبیعی «موزه انسان» به نمایش عموم در می آمد تا بیانگر تمدن، فرهنگ و هنر نمایی مردم فرانسه باشد.
در موزه انسان فرانسه، ۱۸۰۰۰ جمجمه به نمایش گذاشته شده بود. این جمجمه‌ها به انسان هایی تعلق داشت که در سرزمین های تحت اشغال فرانسویان زندگی می کردند و توسط نظامیان فرانسوی و مزدورانشان علاوه بر جنایات بسیار، سرهای علما، رهبران و بزرگان آنها را بریده و در پاریس به نمایش می گذاشتند. پانصد جمجمه از این هیجده هزار دارای نام و نشان است و برخی از آنها متعلق به علما و مجاهدان الجزایری است. جمجمه برخی از مقتولین الجزایری مومیایی شده است و تا حد زیادی شکل اولیه خود را حفظ کرده است.
مردم مسلمان و قهرمان الجزایر پس از سالها زندگی تحت ستم و مبارزه با اشغالگران سرانجام از سال ۱۹۵۴ دست به قیام سراسری و مبارزه مسلحانه زده و پس از ۸ سال انقلاب قهرآمیز، سرانجام در سال ۱۹۶۲ به پیروزی رسیده و اشغالگران فرانسوی را از کشورشان بیرون راندند.
کشور فرانسه بالاخره در تاریخ ۳ جولای ۱۹۶۲ میلادی استقلال الجزایر را به رسمیت شناخت و مردم الجزایر هر سال روز ۵ جولای را، که مصادف با آخرین روز مقاومت آنها قبل از اشغال کشورشان توسط فرانسویان است به عنوان روز استقلال جشن می گیرند.
روز یکشنبه پانزده تیر ماه ۱۳۹۹، مردم الجزایر همراه با پنجاه و هشتمین سالگرد استقلال کشورشان از مقام کشته شدگان بزرگی که سرهای پس از ۱۷۰ سال نمایش در موزه‌های فرانسه به کشور بازگشته است؛ تجلیل به عمل آوردند.
کشته شدگان بزرگی که همه از رهبران فکری، دینی و انقلابی الجزایر بوده و به طرزی وحشیانه توسط اشغالگران فرانسوی ذبح شده و به عنوان نشان افتخار و وحشیگری به پاریس ارسال شده بودند.
بازگشت این مقتولان به الجزایر، پس از نه سال تلاش و چندین دور مذاکره دولت الجزایر با طرف فرانسوی صورت گرفته است حفظ حرمت کشته شدگان یکی از اصول قانون اساسی الجزایر و برگرداندن سرهای آنان از وعده‌های انتخاباتی آقای تبون بوده است. علاوه بر مقتولان بازگشته به میهن، مقتولان دیگری در فرانسه باقی مانده اند که هنوز تعیین تکلیف نشده اند.
سرهای مقتولان با یک فروند هواپیمای اختصاصی نظامی از فرانسه به الجزایر بازگشت و رییس جمهور تبون، فرماندهان ارتش، شخصیت های نظامی و مقامات دولتی در مراسمی با شکوه از آنها استقبال رسمی به عمل آوردند. به همین مناسبت صدا و سیمای الجزایر برنامه های خاص پخش کرد و سرهای مقتولین با حضور رییس جمهور تبون و مقامات لشگری و کشوری تشییع و در گورستان (العالیه) در مربع خاص مقتولین به خاک سپرده شد.
یکی دیگر از جنایات فرانسوی‌ها کشتار آندلوت است که یکی از فجایع جنگی فرانسوی‌ها در ۱۲ سپتامبر ۱۹۴۴ به شمار می‌رود. نیرو‌های فرانسوی حدود ۵۰۰ اسیر آلمانی را در انباری جمع کردند و به دستور فرمانده با تانک به جمعیت شلیک کردند. دست و پای قربانیان به همه سو پراکنده می‌شد و آن‌هایی که هنوز نفس می‌کشیدند را با مسلسل تیرباران کردند.
در دوران جنگ جهانی دوم، در آوریل ۱۹۴۵ شهر فرودنشتات در جنوب غربی آلمان، مورد هجوم نیرو‌های فرانسوی قرار گرفت. فرانسوی‌ها این شهر را که مردم غیرنظامی در آن سکونت داشتند به مدت ۱۶ ساعت زیر توپ گرفتند. حدود ۶۰۰ ساختمان، یعنی ۹۵ درصد از کل شهر در این چند ساعت نابود و ۱۴۰۰ خانوار آواره شدند. فرانسوی‌ها طی حملات بعدیشان از هرگونه خشونت و تجاوزی استفاده کردند. سربازان فرانسوی سربازان آلمانی را آغشته به گازوئیل می‌کردند و به آتش می‌کشیدند و سوختنشان را تماشا می‌کردند. صد‌ها اسیر آلمانی در فرودگاه لوبورژه در نزدیکی پاریس کشته شدند و بسیاری از اسرا زیر چرخ‌های تانک توسط فرانسوی‌ها از بین رفتند.
کمک‌های فرانسه به رژیم بعث در جنگ تحمیلی علیه ایران
مجموعه کمک‌های نظامی و اطلاعاتی فرانسه از قبل از جنگ ایران و عراق یعنی سال ۱۹۷۳ شروع شد و با شروع جنگ ۸ ساله نیز این کمک‌ها شدت گرفت. حجم کمک‌های نظامی و فروش تجهیزات فرانسه به عراق در طول جنگ تا حدی بود که این کشور در رده دوم فروشندگان تسلیحات به عراق قرار گرفت. با توجه به سند شماره ۲۰۹۹/۴/۵۳/د مورخ ۲ آوریل ۱۹۸۷ وزارت دفاع عراق، فیلیپ روندو، از نقش خود در ارسال هواپیما‌های میراژ و موشک‌های رولاند خطاب به عدنان خیرالله سخن می‌گوید. وی همچنین خبر از بحث در هیئت دولت فرانسه بر سر امکان دست‌یابی محدود عراق به سلاح هسته‌ای در جنگ می‌دهد.دکترین نیروی هوایی عراق بیش از شوروی به فرانسه نزدیک بود. رژیم بعث از بهترین خلبانان خود بجای هواپیما‌های شوروی، بر روی هواپیما‌های فرانسوی استفاده می‌کرد. فرانسه قرار داد فروش ۱۳۳ فروند داسو میراژ اف۱ را بین سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۷ با عراق امضا کرد. فرانسه ۵ فروند سوپر اتاندارد در اختیار عراق قرار داد که به موشک اگزوست مجهز شده و در جنگ نفتکش‌ها توسط عراق بکار گرفته شد. در همین راستا، فرانسه هلیکوپتر‌های آئروسپاسیال آلوئت ۴ پوما (بالگرد) سوپر فرلون را در اختیار عراق قرار داد.
اطلاعاتی که در سال ۱۹۹۰ منتشر شد نشان می‌داد که فرانسه از تأمین کنندگان زنجیره تولید بمب‌های شیمایی برای عراق علیه ایران بوده‌است. ده‌ها هزار ایرانی که بخش عمده‌ای از آنان را غیر نظامیان تشکیل می‌دادند از جمله ده‌ها هزار کرد عراقی با بمب‌های شیمایی صدام قتل‌عام یا مجروح شدند و پس از تحمل سالها درد و رنج از دنیا رفتند.
عملیات هوایی، نظامی و اطلاعاتی فرانسه علیه لیبی
فرانسه در سال ۲۰۱۱ میلادی نقش مهمی در حملات هوایی ناتو به لیبی داشته است. پاریس همچنین تایید کرده است که یک پایگاه نظامی پیشرفته را در شمال نیجر در مرز لیبی احداث کرده است. حمله هوایی علیه ارتش لیبی اولین بار توسط نیروی هوایی فرانسه انجام شد و طی اقدامات نیرو‌های فرانسوی، بسیاری از غیرنظامیان کشته شدند.مجددا بازمی‌گردیم به توییت اخیر مکرون که گفته بود: «ما هرگز تسلیم نخواهیم شد. ما با روحیه‌ای صلح‌جویانه به همه تفاوت‌ها احترام می‌گذاریم.»
با اندکی ارزیابی از جنایاتی که از فرانسه در طول سالیان دراز علیه کشور‌های مختلف نام برده شد درمیابیم که منظور امانوئل مکرون از تسلیم نشدن همان تسلیم نشدن در برابرکشتار محرومین و مستضعفان است کشوری که در برابر ظلم وستم به این گونه کشور‌ها قصد تسلیم شدن ندارد و برای رسیدن به مقصود خود از حربه‌های مختلف از جمله توهین به مقدسات ادیان هم بهره می‌برد.
