در مورد موضوع علنی‌سازی روابط برخی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی تاکنون مطالب، مقالات و نوشته‌های مختلفی منتشر شده است که هر یک از ابعاد مختلف موضوع را مورد کنکاش قرار داده‌اند. آنچه که در این نوشتار مورد تأکید است و چه بسا کمتر به آن پرداخته شده است، توجه به دو نکته مهم است. نخست؛ تلاش برای زنده نگه داشتن این موضوع که یک «تهدید اساسی» برای مسئله فلسطین است در محافل رسانه‌ای و سیاسی منطقه و جهان و برشمردن پیامدهای آن، دوم؛ ارائه راهبردها و راهکارهای عملی و مؤثر برای جلوگیری از گسترش ابعاد، دامنه و عمق علنی‌سازی مناسبات سیاسی، دیپلماتک، اقتصادی، نظامی، امنیتی، فرهنگی، آموزشی و غیره برخی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی که به مراتب از نکته اول مهم‌تر است.
به هر حال موضوع علنی‌سازی روابط برخی کشورهای عربی حتی کشورهای محور مقاومت، یکی از دستورکارهای مهم، جدی و راهبردی دولت آمریکا و برخی بازیگران منطقه‌ای است که مطمئناً در بلندمدت تهدیدات بزرگی را متوجه منطقه، جهان اسلام و در رأس آنها مسئله فلسطین خواهد کرد. لذا از امروز باید برای آن چاره‌ای اندیشید و این چاره‌اندیشی را در کانون توجه و دستور کار قرار داد.
راهبردها و راهکارهای زیر به عنوان مکانیسم‌هایی برای مقابله با گسترش عمق و دامنه مناسبات برخی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی، ارائه می‌گردد:
1- سازماندهی بازدارندگی مردمی به معنای تهییج و تحریک افکار عمومی عربی علیه هرگونه عادی سازی و روابط دیپلماتیک با رژیم صهیونیستی؛ با توجه به این واقعیت که براساس افکارسنجی‌های معتبری که در داخل کشورهای عربی از جمله عربستان، بحرین، سودان، مصر، سرزمین‌های اشغالی، عراق و کشورهای دیگر صورت گرفته است، تا سال 2018 به طور دقیق 92 درصد شهروندان کشورهای عربی مخالف برقراری روابط دیپلماتیک با اسرائیل بودند. این رقم در سال 2016 به اندازه 89 درصد و در سال 2011 حدود 83 درصد بود. لذا برای مقابله با طرح‌های مخفیانه یا آشکاری که جهت برقراری روابط عربی و اسرائیلی در دست اقدام بوده و هست، استفاده از ظرفیت و پتانسیل و فرصت‌های ناشی از افکار عمومی، یک راهبرد مؤثر و مانع تأثیرگذار است. اینکه تا به امروز هنوز در هیچ کشور عربی هیچ حرکت مردمی علیه رابطه امارات و رژیم صهیونیستی ایجاد نشده است آنهم با وجود مخالفت 92 درصدی با رابطه با تل‌آویو، نشان می‌دهد که سیاست‌های رسانه‌ای و فرهنگی و نرم و به طور کلی دیپلماسی عمومی جبهه مقاومت در این کشورها چندان موفقیت‌آمیز نبوده است.
2- فضاسازی‌های گسترده در بستر شبکه‌های اجتماعی و فناوری‌های نوین ارتباطی با موضوع مخالفت با روابط برخی رژیم‌های عربی با تل‌آویو که این راهبرد با توجه به اینکه استفاده از شبکه‌های اجتماعی در بین گروه‌های مختلف در کشورهای عربی به خصوص جوانان رشد بسیار سریعی داشته است، با یک برنامه‌ریزی دقیق و محتواسازی هوشمندانه و هدفمند و جذاب می‌تواند ملت‌ها به ویژه گروه‌های جوان را در مقابل دولت‌ها و حکام عربی قرار دهد.
3- باید این مسأله را در سطح نخبگان سیاسی و فرهنگی و غیره عربی آشکار و افشا نمود که این رابطه قبل از آنکه دارای ابعاد اقتصادی و تجاری باشد، دارای ابعاد امنیتی است. به این معنا که رژیم صهیونیستی در حال فروش امنیت به کشورهای عربی است. برقراری رابطه را هم پیش شرط فروش امنیت قرار داده است.
4- ترغیب و تشویق ملت‌های عربی به تحریم اقتصادی حکام و دولت‌ها و کشورهایی که درصدد برقراری هرگونه رابطه با رژیم صهیونیستی هستند یا با تل‌آویو مناسبات دوجانبه همانند آنچه که در امارات دیدیم، برقرار ساخته‌اند.
5- افزایش تحرکات دیپلماتیک در سطح منطقه، بین‌الملل و سازمان‌های بین‌المللی برای اعمال فشارهای سیاسی بر روی حکام عربی متمایل به رابطه با رژیم صهیونیستی؛ باید توجه داشت توسل به مکانیسم‌های دیپلماتیک در سه سطح داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی یکی از راهبردها و دستورکارهای رژیم صهیونیستی در سال‌های گذشته برای اعمال فشار بر ایران و توسعه روابط با کشورهای عربی بود.
6- رسانه‌های صهیونیستی و غربی با یک سیاست رسانه‌ای معنادار تلاش می‌کنند «تهدید ایران» را عاملی برای افتادن اعراب در دامن رژیم صهیونیستی معرفی نمایند. لذا این ضرورت مبرم وجود دارد که سفرای جمهوری اسلامی ایران به کشورهای عربی با این «انگاره‌سازی اسرائیلی – غربی» مواجه فکری و دیپلماتیک نموده و افکار عمومی، نخبگان، علما و اساتید و گروه‌های مختلف عربی را توجیه کنند که این دروغ و فریبی بیش بوده و ایران همواره خواستار تعامل در منطقه بوده و به امنیت دیگران بیش از امنیت خود توجه داشته است. اینکه دائماً گفته و نوشته شود که ایران دشمن مشترکی است که دشمنان قدیمی را به پای ائتلاف و اتحاد آورده است، و در این سو دستگاه دیپلماسی و سایر دستگاه‌های دخیل در حوزه سیاست خارجی برای مقابله با این انگاره‌سازی هیچ گونه اقدام و روشنگری مؤثری نداشته باشد، چندان زیبنده نظام جمهوری اسلامی نیست. مسئولان وزارت خارجه باید سفرهایشان به کشورهایی که در صدد برقراری رابطه با سرائیل هستند را تشدید کرده و برای جلوگیری از آن اقدام دیپلماتیک کنند. اینکه دومینیگ راب وزیر خارجه انگلستان برای تامین آغاز مجدد دیالوگ بین اسرائیل و فلسطین، دیداری از قدس غربی و رام الله بعمل می‌آورد، نشان می‌دهد که تلاش‌ها برای برقراری روابط برخی کشورهای عربی و با تل‌آویو تا کجاها کشیده شده و از چه جاهایی پیگیری می‌شود!
7- تبیین این مسأله که عادی‌سازی روابط هر کشور عربی با رژیم صهیونیستی ولو در کوتاه مدت می‌تواند عواید اقتصادی، امنیتی و غیره داشته باشد، ولی در هر صورت با توجه به اینکه به آرمان فلسطین پشت شده و خیانت گردیده است، نه تنها موجب شرمساری حکام عربی که موجب سرافکندگی شهروندان عربی هم می‌شود.
8- از جمله راهبردهای دیگر، شناسایی دقیق عوامل و مؤلفه‌هایی است که موجب کشش اعراب مرتجع به سمت رژیم صهیونیستی شده و می‌شود. از جمله این مؤلفه‌ها و عناصر، الف) حمایت آمریکا از روند عادی‌سازی و علنی‌سازی روابط؛ ب) بهره‌برداری‌های انتخاباتی و دستاوردسازی از عادی‌سازی روابط عربی و صهیونیستی در داخل رژیم صهیونیستی و آمریکا؛ ج) درگیر بودن کشورهای عربی با بحران‌های داخلی و فراهم بودن فضا و بستر برای صهیونیست‌ها جهت بهره‌برداری از شرایط موجود؛ د) وجود شکاف بین کشورهای عربی که موجب شده است تا شاهد نوعی مسابقه برای رسیدن به خط پایانی رژیم صهیونیستی باشیم؛ ه) ناتوانی محور ریاض در مقابل محور مقاومت و روی آوردن به رژیم صهیونیستی؛ اینها از جمله عوامل مهمی است که باید مورد توجه قرار داده و به افکار عمومی و نخبگان جوامع عربی گفته شود که این روابط صرفاً در جهت منافع خاندان‌های حاکمه است.
9- یکی از کانال‌های مهم عادی‌سازی روابط رژیم صهیونیستی با رژیم‌های مرتجع عربی، مجاری فرهنگی است. پخش سریال‌های صهیونیستی از شبکه‌های تلویزیونی عربی، تور بازدید روزنامه نگاران عرب برای بازدید از فلسطین اشغالی، مشارکت با برخی کارگردانهای عرب برای تولید فیلم در داخل فلسطین اشغالی، دعوت از سینماگران برای حضور در جشنواره های فیلم رژیم صهیونیستی، پذیرش تیم‌های ورزشی صهیونیستی در سرزمین‌های عربی، برگزاری نشست‌های علمی و فرهنگی، و موارد بسیاری دیگر که آخرین آن که به دلیل کرونا انجام نگرفت، حضور در نمایشگاه اکسپو دوبی می توانست، باشد. جمهوری اسلامی ایران با همکاری کشورهای عربی مخالف سازش با تل‌آویو باید از طریق مهندسی معکوس تلاش کنند تا برگزاری برنامه‌های نرم و فرهنگی، سد بر سر راه رژیم صهیونیستی جهت استفاده از کانال‌های فرهنگی برای پیشبرد طرح رابطه با اعراب ایجاد کنند.
10- تلاش برای تقویت موضع سیاسی و امنیتی و نظامی کشورهایی که به ویژه در شورای همکاری خلیج فارس مخالف هرگونه رابطه با تل‌آویو هستند. به عنوان مثال کویت از جمله کشورهایی است که همواره مخالف برقراری رابطه حتی سایر کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی بوده است. به بیان دیگر گرمی روابط برخی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی، در حالی انجام می شود که کویت با این رویه موافق نیست و قصد حفظ استقلال در سیاست خارجی خود را دارد. این کشور تصمیمی برای نزدیک شدن به اسرائیل ندارد.
11- توسل به سازوکارهای مذهبی و دعوت از مراجع شیعی و سنی در جهان اسلام برای ابراز مخالفت علنی هرگونه روابط برخی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی. اینکه برخی مراجع جهان اسلام در کشورهای عربی هنوز در قبال علنی‌سازی روابط امارات و اسرائیل سکوت اختیار کرده‌اند و یا موضع جدی ابراز نکرده‌اند، مسئله‌ای است که باید مورد توجه جدی قرار داد!
12- تلاش برای ایجاد یک جبهه واحد با کشورهایی در جهان اسلام (ترکیه، سوریه و ...) که مخالف رابطه با رژیم صهیونیستی هستند، ولو اینکه با این کشورهای دارای اختلافات سیاسی و .. هم باشیم.
در پایان و به عنوان جمع‌بندی نوشتار حاضر مجدداً تأکید می‌شود که محافل رسانه‌ای و سیاسی و همچنین مراکز فرهنگی جهان اسلام به ویژه محور مقاومت در مواجهه با علنی‌سازی روابط برخی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی از خود انفعال نشان دهند. عادی‌سازی یا علنی‌سازی روابط با رژیمی که به بهای ده‌ها و صدها هزار شهید و مجروح و میلیون‌ها آواره فلسطینی بنا شده است، و فرصت دادن به این علنیسازیها، خیانتی است که شدت آن اگر بیشتر از جنایت در حق فلسطینیان نباشد کمتر از آن نیست. نباید اجازه داد، فلسطین، این دغدغه مهم جهان اسلام و مهم‌ترین دغدغه امام راحل (رض) و رهبر معظم انقلاب اسلامی و تمام شهدا و مجاهدانی که در راه فلسطین جانفشانی کرده‌اند، دغدغه‌ای که حاج قاسم سلیمانی خود را در راه آن فدا کرد، وجه‌المصالحه برخی رژیم‌های مرتجع عربی و در صدر آنها عربستان سعودی، امارات و بحرین با رژیم صهیونیستی شود.
