یمنی‌ها پس از حمله 14 ژانویه به ناوهای امریکایی که در پشت جزایر «آرخبیل» و «حنیش» پنهان شده بودند و منجر به اصابت موشک به یکی از ناوهای امریکایی شد، دیگر هیچ حمله‌ای به ناوهای جنگی امریکایی نکرده بلکه کشتی‌های تجاری تحت مالکیت امریکایی‌ها را در فاصله‌های مختلف هدف قرار می‌دهند. در یکی از این حملات، موشک‌های یمنی یک کشتی تجاری را در فاصله 600 کیلومتری هدف قرار داد که باعث وحشت امریکا و انگلیس شد. این قابلیت و قدرت موشکی و پهپادی یمنی‌ها باعث ترس و وحشت امریکایی‌ها شده چرا که واشنگتن پشت خبر داده در میان مقام‌های این کشور این نگرانی وجود دارد که یک عملیات با پایانِ باز، صلح شکننده در یمن را از ریل خارج کند و آمریکا را به یک درگیری غیرقابل پیش‌بینی در منطقه غرب آسیا سوق دهد.
واشنگتن‌پست نوشته ارتش یمن از ماه نوامبر تاکنون ۳۰ حمله موشکی و پهپادی علیه کشتی‌های تجاری ترتیب داده و مقام‌های آمریکایی می‌گویند راهبرد آنها در یمن، تلاش برای کاهش توان نظامی ارتش این کشور برای هدف قرار دادن کشتی‌های تجاری در دریای سرخ و خلیج عدن و یا حداقل ایجاد بازدارندگی مناسب برای ازسرگیری فعالیت شرکت‌های کشتی‌رانی محافظه‌کار در آب‌های منطقه است، اما واقعیت چیز دیگری است، چرا که واشنگتن پست به نقل از منابعی در دولت آمریکا همچنین تایید کرد که آمریکا عملیات خود را علیه انصارالله یمن به «دلایل ایدئولوژیک» و نه «دلایل اقتصادی یا امنیتی» آغاز کرده است. این روزنامه افزود: ایدئولوژی، نه اقتصاد، نیروی محرکه اصلی تصمیم جو بایدن برای آغاز روند فعلی است.
این روزنامه نوشت که بایدن معتقد است که ایالات متحده باید به عنوان یک «کشور ضروری» با ارتشی قوی که قادر به متحد کردن کشورهای مختلف حول یک هدف مشترک باشد، عمل کند. بایدن در این هفته پذیرفت که حملات اخیر علیه یمن، ارتش این کشور را از ادامه عملیات‌های خود بازنداشته است. او در پاسخ به سوالی درباره اینکه «آیا حملات حوثی‌ها را متوقف می‌کند؟» گفت «نه». اما قابلیت‌های موشکی و پهپادی یمن و قرار گرفتن آنها در یک منطقه مهم و راهبردی در روزهایی که امریکا درگیری‌های گسترده و مشکلات بسیاری در سطح جهان و داخل خود دارد باعث شده تا همه نسبت به حمله گسترده یمنی‌ها به ناوهای امریکایی نگران باشند، حمله‌ای که می‌تواند بسیار خونین‌تر از حمله 14 ژانویه باشد.
با این حال، همانگونه که منابع روزنامه واشنگتن پست گفته‌اند، کاخ سفید و بایدن اصلاً دلشان برای امنیت جهان نسوخته و نگران اقتصاد جهان هم نیستند، بلکه آنها بیش از همه نگران رژیم صهیونیستی و هژمومی در هم شکسته خود در سطح منطقه و جهان هستند که توسط ارتش یمن به چالش کشیده شده و هیچ راه درمانی هم برای آن متصور نیست. این مساله که یمنی‌ها حتی پس از پایان جنگ در غزه حملات خود به کشتی‌های امریکایی و انگلیسی را ادامه دهند و مانع از رفت و آمد ناوهای جنگی این دو کشور شوند، باعث یک نگرانی پنهان و فزاینده شده که موضوع پیام‌های چند روز اخیر امریکا به مقامات عمانی بوده است.
در امریکا تقریباً همه در سطح حاکمیت طرفدار حمله به یمن هستند، اما آن‌هایی که کمی عاقل‌تر هستند از این نگران هستند که مبادا این حملات نتیجه دلخواه را نداشته باشد و بیش از آنکه به کاهش قدرت یمنی‌ها برای انجام حملات علیه کشتی‌های امریکایی و صهیونیستی در منطقه منجر گردد، به افزایش توانمندی آنها منجر شده و در نهایت نیز مداخله بی‌جا عاملی برای انتقاد کشورهایی گردد که حملات یمنی‌ها هیچ تهدیدی علیه آنها نبوده است. در واقع، یمنی‌ها فقط خواستار جلوگیری از عبور کشتی‌های حامل کالا به مقصد فلسطین اشغالی بودند؛ اما اقدام بایدن امریکا را مقابل دنیا قرار داده است.
بسیاری از کشورها از اینکه امریکا با حمله به یمن نه تنها باب المندب و دریای سرخ را ناامن کرده بلکه باعث گسترش ناامنی به خلیج عدن و دریای عرب عم شده وحشت‌زده هستند. اگر امریکا نتواند جنگی را که شروع کرده با نتیجه دلخواه به پایان ببرد (که همه شواهد و قرائن می‌گوید نمی‌تواند) پایان آن به هر شکل ممکن شکستی سخت را در کارنامه دولت و ارتش تروریستی امریکا ثبت خواهد کرد. در حال حاضر خبرهایی وجود دارد که روسیه و چین می‌خواهند حضور نظامی خود در باب المندب و دریای سرخ را تقویت کنند. بدون یک این دو کشور قرار نیست با طرف امریکایی همکاری کنند و شاید آنها توافقاتی با طرف یمنی داشته باشند تا کشتی‌های دیگر کشورهای جهان را که امریکا به بهانه نبود امنیت مانع از حرکت‌شان به سمت کانال سوئز می‌شود، همراهی کنند.
همین نگرانی باعث شده تا یک دیپلمات آمریکایی ادعا کند که: «ما تلاش نمی‌کنیم حوثی‌ها را شکست دهیم و رغبتی هم برای تهاجم وجود ندارد. هدف، کاهش توانایی آنها برای ادامه حملات است و این شامل هدف قرار دادن زیرساخت‌هایی است که این حملات را ممکن می‌کند و همچنین هدف قرار دادن توانایی‌های آنها که در سطح بالاتری هستند». این ادعا در حالی مطرح می‌شود که برخی از مقام‌های وزارت خارجه و «اداره توسعه بین‌المللی ایالات متحده» نگران هستند حملات آمریکا منجر به توسعه حملات ارتش یمن به عربستان سعودی و مخصوصا پالایشگاه‌های نفت این کشور شود و همچنین فرآیند صلح یمن را با مشکل روبرو کند.
این موضوع که فقط چند کشور با امریکا به صورت زبانی و یک کشور به شکل عملیاتی برای ورود به جنگ با یمنی‌ها همراهی کردند خود نشان دهنده تفاوت دیدگاه‌ها در سطح جهان نسبت به مشکلات و راه‌حل‌های آن است.
بررسی تحولات یمن از همه ابعاد بسیار مهم است. درست است که ممکن است به زودی شاهد نبردی سخت میان حزب‌الله و ارتش رژیم صهیونیستی و امریکا باشیم، اما آنچه در یمن هم می‌گذرد بسیار مهم و راهبردی است. در گزارش پیشین به نوع نگاه ایدئولوژیک امریکا و شخص بایدن در حمله به یمن پرداختیم اما به نظر می‌رسد که بسیاری از کشورها بر اساس اعلامی که کرده‌اند در حمله امریکا و انگلیس به مردم مظلوم یمن مشارکتی ندارند اما با عمیق‌تر شدن به موضوع متوجه این قضیه می‌شویم که شاهد یک بازی پیچیده در پشت پرده هستیم که فقط با بررسی خبرها و واکنش‌های جانبی می‌توانیم نوع نگاه این طرف‌ها را مورد ارزیابی قرار دهیم.
یمن در طول یک دهه گذشته عرصه تُرک‌تازی سعودی و امارات بوده و هر کدام یک از این کشورها برای خود گروه‌های نیابتی و مزدوران شناسنامه‌داری تشکیل داده و با تزریق صدها میلیارد دلار نفتی به این کشور، به جای توسعه و امنیت عملا آن را به دست جنگ‌سالارانی سپرده‌اند که هر کدام در منطقه‌ای حکومت ملوک‌الطوایفی دارند و هیچ کدام هم تابع دیگری نیست. سعودی‌ها پس از هشت سال جنگ به این نتیجه رسیدند که دارد منابع‌شان در یمن بر باد می‌رود و هیچ افقی از پیروزی وجود ندارد و چون همسایه مستقیم یمن بود، آسیب بسیار زیادی دید. سعودی‌ها به سمت آتش‌بس رفته و تلاش می‌کنند پای خود را از باتلاق یمن بیرون بکشند اما این مساله برای محمد بن زاید کاملا متفاوت است.
بن زاید، خطرناک‌ترین فرد در غرب آسیا است؛ او به همراه نتانیاهو و اردوغان سه فرد خطرناک و غیرقابل اعتماد به شمار می‌روند که با سه نگاه متفاوت منطقه را به آشوب و جنگ کشانده و هر کدام با ابزارهایی که در اختیار دارند در تلاش هستند تا بیش از پیش منطقه را دچار جنگ و نابودی به طمع کنترل بیشتر بر آن کنند. اما یک تفاوت بسیار ماهوی وجود دارد و آن هم سرسپردگی اردوغان و بن زاید به صهیونیسم جهانی و خدمت در راستای منافع رژیم صهیونیستی است؛ کاری که این رژیم برای دو فرد نامبرده به هیچ عنوان انجام نمی‌دهد. حالا که امریکا و انگلیس برای کمک به همین صهیونیسم به یمن حمله کرده‌اند و در حالی که در ظاهر طرف اماراتی هم اعلام کرده که هیچ مشارکتی در جنگ علیه یمنی‌ها ندارد اما شواهد و قرائن مساله را به شکل دیگری مطرح می‌کنند.
حقیقت آن است که محمد بن زاید به عنوان یک مزدور شناسنامه‌دار برای امریکا و رژیم صهیونیستی عمل می‌کند و به نوعی خود را وقف خدمت به آنها کرده است. اینکه او راهی را که مصری‌ها پس از 50 سال نرفته‌اند در کمتر از 5 سال به شکل 5 برابری رفت، حتی حیرت اردوغان را که استاد بندبازی سیاسی است را موجب شد. با این حال، پرواضح است که پس از پیمان ابراهیم، بن زاید باوجود بازی در محورهای مختلف، اما نگاهی سنگین به سمت رژیم صهیونیستی و امریکا دارد و در یمن در حال پیگیری سیاست ماهی‌گیری از مداخله امریکا و انگلیس در این کشور است. او در حالی که اعلام کرده هیچ مشارکتی در ائتلاف آنگلوساکسونی ندارد، اما از طریق مزدوران متعددش می‌خواهد از آب گل‌آلود ماهی بگیرد.
اماراتی‌ها سه نیروی موثرِ شبه‌نظامی مزدور در یمن دارند که به شکل‌های مختلفی با دلارهای ارسالی از ابوظبی ارتزاق می‌کنند. برای آنها اولویت اول منافع بن زاید و در مرحله بعد، منافع ملی یمن است و به همین دلیل به جای تلاش برای پایان جنگ و نشستن بر سر میز مذاکره برای رفاه و آسایش مردم مدام بر طبل جنگ می‌کوبند. هر چند همین جنگ‌سالارها به دلیل حمایت قاطبه مردم یمن از مقاومت مردم غزه جرأت نمی‌کنند به صورت مستقیم به حمایت از امریکا و انگلیس در حمله به انصارالله اقدام کنند، اما اگر نگاهی به موضع‌گیری آنها در طول یکی دو هفته گذشته داشته باشیم، موارد متعددی دستگیر می‌شود.
«مجلس الانتقالی» و«المقاومه الوطنیه» و «ألویه العمالقه» سه نیروی اصلی امارات و در واقع، بازوی نظامی این شیخ‌نشین در یمن هستند. در حالی که سعودی‌ها به دلایل مختلف سیاست بی‌طرفی را در قبال یمن در پیش گرفته‌اند، بن زاید مکارانه سرکرده‌های خود در یمن را به میدان فرستاده تا سعودی‌ها را برای همیشه از این کشور اخراج کنند. این سه گروه از بندر مخا مشرف بر باب المندب تا بندر المکلا در دریای عربی حضور دارند و از اینکه امریکا اعلام کرد که می‌خواهد انصارالله را در لیست گروه‌های تروریستی قرار دهد، بسیار خوشحال شدند. عیدروس الزبیدی مزدور شناسنامه‌دار بن زاید در یمن در نشست داووس سخنانی را مطرح کرد که بیش از آنکه اراده خودش باشد، خواسته اربابش بود.
او خواستار جنگ دوباره با ارتش یمن شد و با بیان اینکه دوران آتش‌بس به پایان رسیده مدعی شد که باید نیروهایش مسلح شوند تا جنگ را شروع کنند و یک ائتلاف جدید علیه انصارالله تشکیل شود. الزبیدی این حرف‌ها را در گفت‌وگو با روزنامه گاردین هم تکرار کرد. او در حالی این صحبت‌ها را می‌کند که امریکا و انگلیس حملاتی را علیه ارتش یمن انجام داده، اما پاسخ دریافت کرده‌اند و از سوی دیگر هم شخص بن زاید جرأت ورود مستقیم جنگ با ارتش یمن را ندارد چرا که در طول دو ماه گذشته چند بار پایگاه‌های غیرقانونی که در جزایر یمنی ایجاد کرده، هدف حملات موشکی قرار گرفته‌اند و می‌داند که اگر بخواهد علنی بازی کند، انصارالله هیچ تعارفی در زدنش ندارد.
با این حال، این دلیل نمی‌شود که بگوییم رهبران یمن نمی‌دانند که طارق صالح یا عیدروس الزبیدی از چه کسی دستور می‌گیرند، واضح است که همه این اظهارنظرها را به حساب طرف اماراتی می‌نویسند و اگر قرار بر تسویه‌حسابی باشد با همین اولاد زاید تسویه خواهند کرد. به همین دلیل، بن‌زاید از یک‌سو می‌خواهد به بهانه جنگ سعودی‌ها را از یمن بیرون کند و از طرف دیگر می‌داند که اگر جنگ شد تاب حملات موشکی ارتش یمن به دبی و ابوظبی را ندارد و ممکن است تمام آنچه در این سال‌ها در مناطق اشغالی یمن ساخته بر باد برود. با این حال، باید مراقب این روباه مکار و حقه‌باز بود و به هیچ عنوان نباید رها باشد. ایران و عربستان در این زمینه می‌توانند بیشتر و بهتر کار کنند چرا که سعودی‌ها در حال نتیجه‌گیری از روند پایان جنگ هستند.
