مشاور رؤسای جمهور سابق امریکا در امور خاورمیانه در مقاله ای که در شماره جدید هفته نامه نیوزویک منتشر کرد، ضمن تأکید بر لزوم متوقف ساختن برنامه هسته ای ایران، از نامه ننگین 2003 دولت سابق به دولت امریکا به واسطه سفارت سوئیس در تهران، به عنوان نشانه ای برای اثبات کارآمدی افزایش فشارها و تهدیدها علیه ایران به منظور وادار ساختن این کشور به عقب نشینی یاد کرد.
دنيس راس در این مقاله نوشت: اين روزها به هر جايی که در خاورميانه نگاه کنيد، ايران را به عنوان تهديدي براي منافع امريکا و نظم سياسي منطقه مي بينيد. اخيراً يکي از سفراي عرب به من گفت ايراني ها به رهبران کشورهاي عرب گوشزد مي کنند که امريکا به فؤاد سنيوره نخست وزير لبنان و يا ميخائيل ساکاشويلي رئيس جمهور گرجستان زماني که اين دو نياز به مساعدت داشتند، کمکي نکرد. آن ها به حال خود رها شدند اما برعکس ايران در کنار متحدانش در منطقه قرار دارد و در موقع لزوم هم آن ها را تنها نمي گذارد.
به گفته نويسنده مقاله، ايران که هنوز هم هسته اي نشده است، تا اين حد در کشورهاي ديگر به دنبال حفظ منافعش است، تصور کنيد اگر هسته اي شود، چه خواهد کرد؟ اما هنوز هم براي متوقف کردن ايران در برنامه هسته اي اش دير نشده است.
وی در ادامه با اشاره به نامه 2003 می افزاید: البته تاريخ نشان داده است که ایران در پاسخ به فشارها و تهديدهاي خارجي اقدام بهمحدود کردن اعمال خود کرده و تنها در مواقعي که صلاح دانسته، روي به اجراي عملي آورده است. براي مثال در سال 2003 پس از نابودي ارتش عراق توسط نيروهاي امريکايي، ايران که نتوانسته بود طي 8 سال جنگ به اين کار نايل شود، به سرعت از طريق سفير سوئيس در ايران پيامي به واشنگتن ارسال کرد تا با اين کار نگراني هاي امريکا را درباره برنامه هاي تسليحاتي تهران و حمايت ايران از حزب الله و حماس تا حدي کاهش دهد. صادق خرازي که اين پيام را تنظيم کرد، سال پيش گفت بيم و هراس هاي مقامات ايران در آن زمان، آن ها را مجبور کرد دست به اين کار بزنند.
راس با بیان اینکه "در اين سال ها، ايران به تلاش خود براي برنامه هسته اي ادامه داده چراکه دولت بوش بر تهران فشار کافي وارد نکرده و يا از دادن امتياز به ايران امتناع کرده است"، اضافه می کند: تحريم هاي سازمان ملل هم تنها صنايع نظامي ايران را هدف قرار داده است، نه اقتصاد آن را. تحريم هاي شديدتري که عمدتاً اقتصاد را نشانه برود، رهبران ایران را مجبور به انتخاب مي کند. ايران از لحاظ اقتصادي آسيب پذيري زيادي دارد. اين کشور 43 درصد از بنزين مورد نيازش را از خارج وارد مي کند و در صنايع نفت و گاز هم شديداً نيازمند سرمايه گذاري و فناوري خارجي است. تحريم هاي هوشمندانه مي تواند رهبران ايران را مجبور به تغيير رويه کند.
وی در تشریح راه حل های خود به منظور کارآمد ساختن تحریم ها علیه جمهوری اسلامی نوشت: براي رسيدن به اين هدف، بايد از اتکا به سازمان ملل کم کرد و سعي کرد همکاري کشورهايي نظير عربستان، چين، ژاپن و کشورهاي اروپايي فراهم شود. هر چقدر امريکا علاقه بيشتري براي گفتگوي مستقيم با ايران از خود نشان دهد، ساير طرف هاي درگير با خيال آسوده تري براي افزايش فشار بر ايران با يکديگر و با امريکا همکاري خواهند کرد.
این مشاور رؤسای جمهور سابق امریکا ادامه داد: اروپايي ها از آن شاکي هستند که اگر تجارت خود را با ايران کاهش دهند، رقباي چيني آن ها جايشان را در ایران پر مي کنند. پس امريکا بايد سعي کند از حمايت چين هم درقبال ايران برخوردار شود تا نگراني هاي اروپا هم برطرف شود. امريکا بايد هم امتيازهاي سياسي به ايران ارائه کند، هم امتيازهاي اقتصادي و امنيتي. هم بايد تشويق خوبي در کار باشد، هم توبيخ و تنبيه سخت. از اين طريق مي توان تهران را وادار به تغيير رفتار کرد. تغييري که هم بر تروريسم مي تواند مؤثر باشد، هم بر برنامه هسته اي ايران.
بنا بر این گزارش، خودسری های دولت سابق در زمینه سیاست خارجی در حالی هنوز دردسرساز شده و طرف غربی را به طمع می اندازد که نامه 2003 که مورد اشاره مقاله نویس نیوزویک قرار گرفته است، نخستین بار در تابستان 85 توسط رجانیوز به نقل از شبکه بی.بی.سی در داخل کشور فاش شد.
پس از افشای این نامه، اگرچه برخی مقامات دولت سابق به تکذیب دستپاچه آن پرداختند اما انتشار اصل نامه در روزنامه واشنگتن پست و برگردان فارسی آن در رجانیوز موجب شد، صادق خرازی که واسطه تقریر این نامه در سفارت سوئیس بوده است در جلسه ای در بنیاد باران توضیح دهد: ما براي اعتماد سازي اقدام به نگارش اين نامه كرديم.
به گزارش رجانيوز، صادق خرازي گفته است: «در سال 2003 ديوار بي اعتمادي بلندي ميان ايران و آمريكا وجود داشت و هر لحظه ممكن بود آمريكا به ما حمله كند، به همين خاطر به پيشنهاد من دولت هشتم نامه اي به آمريكا نوشت و همراهي اش با برخي سياست هاي خاورميانه اي آمريكا مثل سازش در فلسطين و لزوم تبديل حزب الله لبنان به يك حزب سياسي و شفاف سازي فعاليت هاي هسته اي ايران را اعلام كرد. اما ديوار بي اعتمادي ميان ايران و آمريكا به قدري بلند بود كه آمريكايي ها حتي نامه را بررسي نكردند.»
سفیر سوئیس در سال 2003، این نامه را پس از مشورت با صادق خرازی، از جانب دولت ایران به کاخ سفید فکس کرد و کارل رو، قائم مقام بوش در کاخ سفید و مشاور عالی وی نامه را دریافت کرد. این سند "نقشه راه ایران - آمریکا" نام دارد.
تیم گیلدمن، سفیر سوئیس در تهران، از طریق باب نی نماینده جمهوری خواه کنگره این نامه را برای کارل رو ارسال کرده است.
دنيس راس در این مقاله نوشت: اين روزها به هر جايی که در خاورميانه نگاه کنيد، ايران را به عنوان تهديدي براي منافع امريکا و نظم سياسي منطقه مي بينيد. اخيراً يکي از سفراي عرب به من گفت ايراني ها به رهبران کشورهاي عرب گوشزد مي کنند که امريکا به فؤاد سنيوره نخست وزير لبنان و يا ميخائيل ساکاشويلي رئيس جمهور گرجستان زماني که اين دو نياز به مساعدت داشتند، کمکي نکرد. آن ها به حال خود رها شدند اما برعکس ايران در کنار متحدانش در منطقه قرار دارد و در موقع لزوم هم آن ها را تنها نمي گذارد.
به گفته نويسنده مقاله، ايران که هنوز هم هسته اي نشده است، تا اين حد در کشورهاي ديگر به دنبال حفظ منافعش است، تصور کنيد اگر هسته اي شود، چه خواهد کرد؟ اما هنوز هم براي متوقف کردن ايران در برنامه هسته اي اش دير نشده است.
وی در ادامه با اشاره به نامه 2003 می افزاید: البته تاريخ نشان داده است که ایران در پاسخ به فشارها و تهديدهاي خارجي اقدام بهمحدود کردن اعمال خود کرده و تنها در مواقعي که صلاح دانسته، روي به اجراي عملي آورده است. براي مثال در سال 2003 پس از نابودي ارتش عراق توسط نيروهاي امريکايي، ايران که نتوانسته بود طي 8 سال جنگ به اين کار نايل شود، به سرعت از طريق سفير سوئيس در ايران پيامي به واشنگتن ارسال کرد تا با اين کار نگراني هاي امريکا را درباره برنامه هاي تسليحاتي تهران و حمايت ايران از حزب الله و حماس تا حدي کاهش دهد. صادق خرازي که اين پيام را تنظيم کرد، سال پيش گفت بيم و هراس هاي مقامات ايران در آن زمان، آن ها را مجبور کرد دست به اين کار بزنند.
راس با بیان اینکه "در اين سال ها، ايران به تلاش خود براي برنامه هسته اي ادامه داده چراکه دولت بوش بر تهران فشار کافي وارد نکرده و يا از دادن امتياز به ايران امتناع کرده است"، اضافه می کند: تحريم هاي سازمان ملل هم تنها صنايع نظامي ايران را هدف قرار داده است، نه اقتصاد آن را. تحريم هاي شديدتري که عمدتاً اقتصاد را نشانه برود، رهبران ایران را مجبور به انتخاب مي کند. ايران از لحاظ اقتصادي آسيب پذيري زيادي دارد. اين کشور 43 درصد از بنزين مورد نيازش را از خارج وارد مي کند و در صنايع نفت و گاز هم شديداً نيازمند سرمايه گذاري و فناوري خارجي است. تحريم هاي هوشمندانه مي تواند رهبران ايران را مجبور به تغيير رويه کند.
وی در تشریح راه حل های خود به منظور کارآمد ساختن تحریم ها علیه جمهوری اسلامی نوشت: براي رسيدن به اين هدف، بايد از اتکا به سازمان ملل کم کرد و سعي کرد همکاري کشورهايي نظير عربستان، چين، ژاپن و کشورهاي اروپايي فراهم شود. هر چقدر امريکا علاقه بيشتري براي گفتگوي مستقيم با ايران از خود نشان دهد، ساير طرف هاي درگير با خيال آسوده تري براي افزايش فشار بر ايران با يکديگر و با امريکا همکاري خواهند کرد.
این مشاور رؤسای جمهور سابق امریکا ادامه داد: اروپايي ها از آن شاکي هستند که اگر تجارت خود را با ايران کاهش دهند، رقباي چيني آن ها جايشان را در ایران پر مي کنند. پس امريکا بايد سعي کند از حمايت چين هم درقبال ايران برخوردار شود تا نگراني هاي اروپا هم برطرف شود. امريکا بايد هم امتيازهاي سياسي به ايران ارائه کند، هم امتيازهاي اقتصادي و امنيتي. هم بايد تشويق خوبي در کار باشد، هم توبيخ و تنبيه سخت. از اين طريق مي توان تهران را وادار به تغيير رفتار کرد. تغييري که هم بر تروريسم مي تواند مؤثر باشد، هم بر برنامه هسته اي ايران.
بنا بر این گزارش، خودسری های دولت سابق در زمینه سیاست خارجی در حالی هنوز دردسرساز شده و طرف غربی را به طمع می اندازد که نامه 2003 که مورد اشاره مقاله نویس نیوزویک قرار گرفته است، نخستین بار در تابستان 85 توسط رجانیوز به نقل از شبکه بی.بی.سی در داخل کشور فاش شد.
پس از افشای این نامه، اگرچه برخی مقامات دولت سابق به تکذیب دستپاچه آن پرداختند اما انتشار اصل نامه در روزنامه واشنگتن پست و برگردان فارسی آن در رجانیوز موجب شد، صادق خرازی که واسطه تقریر این نامه در سفارت سوئیس بوده است در جلسه ای در بنیاد باران توضیح دهد: ما براي اعتماد سازي اقدام به نگارش اين نامه كرديم.
به گزارش رجانيوز، صادق خرازي گفته است: «در سال 2003 ديوار بي اعتمادي بلندي ميان ايران و آمريكا وجود داشت و هر لحظه ممكن بود آمريكا به ما حمله كند، به همين خاطر به پيشنهاد من دولت هشتم نامه اي به آمريكا نوشت و همراهي اش با برخي سياست هاي خاورميانه اي آمريكا مثل سازش در فلسطين و لزوم تبديل حزب الله لبنان به يك حزب سياسي و شفاف سازي فعاليت هاي هسته اي ايران را اعلام كرد. اما ديوار بي اعتمادي ميان ايران و آمريكا به قدري بلند بود كه آمريكايي ها حتي نامه را بررسي نكردند.»
سفیر سوئیس در سال 2003، این نامه را پس از مشورت با صادق خرازی، از جانب دولت ایران به کاخ سفید فکس کرد و کارل رو، قائم مقام بوش در کاخ سفید و مشاور عالی وی نامه را دریافت کرد. این سند "نقشه راه ایران - آمریکا" نام دارد.
تیم گیلدمن، سفیر سوئیس در تهران، از طریق باب نی نماینده جمهوری خواه کنگره این نامه را برای کارل رو ارسال کرده است.
