هنگام عصبانیت نیروی عقل از وجود شخص رخت بر می بندد و در نتیجه فرد عصبانی به شدت احساساتی و برانگیخته می شود و خود نمی داند که چه می کند و چه می گوید و هیچ کاری از او بعید نیست و همچنین حافظه و تمرکز خود را از دست می دهد.
به گزارش راسخون به نقل از مهر، یکی از حالت های انسان "عصبانیت" است که اثرات و پیامدهای خاص خود را دارد. وقتی کسی عصبانی می شود سازوکار تولید استرس در بدن او فعال می شود که تغییرات بیولوژیکی بسیاری در او به دنبال خواهد داشت. انگار که آژیر قرمز در مواقع اضطراری برای مقایسه با یک رفتار تهدید کننده در بدن به صدا درآید. این یک پاسخ پیوسته فیزیولوژیکی بدن است.
هرگاه در نتیجه فشردگی آمدوشد یا بی مبالاتی کارمند زیر دست، یا بروز یک تهدید واقعی در زندگی تحریک شوید، پاسخ بدن همان استرس است و این بر اثر عوامل مختلف تحریک تغییری نمی کند. این پاسخ بدن جنگ و گریز نامیده می شود که با فعالیت یک بخش داخلی مستقل سلسله اعصاب که اعصاب سمپاتیک نامیده می شود، سازمان یافته است و به طور موقتی تغییرات زیر را در بدن به وجود می آورد.
غده ی آدرنال هورمونی به نام آدرنالین تولید می کند که با تبدیل گلیکوژن ذخیره شده در کبد به قند خون،به فراهم کردن انرژی آنی در بدن کمک می کند.تنفس تندتر می شود تا اکسیژن بیشتری به بدن برسد.میزان ضربان قلب افزایش می یابد تا گردش خون تسریع شود. فشار خون افزایش می یابد و رگ های خونی اتساع می یابند، عمل هضم غذا متوقف می شود و خون به منظور تامین انرژی، از معده به ماهیچه های اسکلت بدن بر می گردد. چون ترشح غده ی بزاقی کاهش می یابد،دهان خشک می شود و چون جداره های سطحی بیرونی پوست فشرده می شود خون از پوست بر گردانده می شود. فعالیت دستگاه ایمنی بدن در این هنگام کاهش می یابد.
همه ی این تغییرات که به آن اشاره شد به منظور تهیه ی انرژی کافی برای بدن در هنگام مواجهه با تهدید صورت می گیرد. بنابر این وقتی عصبانی می شوید مقدار زیادی انرژی در بدنتان تولید می شود. فرد عصبانی به دلیل بسیج و تجهیز این انرژی می تواند کارهای خارق العاده ای انجام دهد که فراتر از تصور است. مثلا می تواند مرتکب قتل شود، از ارتفاع بلند بپرد و کارهای مختلف دیگری که مستلزم انرژی جسمانی فراوان است، از او سر بزند ولی بعد از مدتی، شخص احساس خستگی مفرط و فروریختن و از حال رفتن می کند که نتیجه مصرف انرژی زیاد است.
وقتی نشانه های قابل رویت جسمانی در شخص عصبانی بروز می کند، چشم ها و چهره او قرمز می شود، بدنش می لرزد دست ها و زانوهایش مرتعش می شود و شدت صدایش افزایش می یابد. با هر عصبانیتی، کل ساختار سلسله اعصاب شخص از هم می پاشد و سموم بسیاری به داخل خونش ریخته می شود.
عصبانیت عملکرد معمول بدن را مختل می کند و سبب فعالیت بیش از اندازه و بیش از ظرفیت بعضی از دستگاههای بدن می شود"مانند قلب یا غدد فوق کلیوی و غیره". عصبانیت مکرر می تواند بیماری های بسیاری را در بدن ایجاد کند که در ادامه به آن ها اشاره می شود.
میگرن و سردرد،ا ختلال در هضم غذا، اسهال، زخم معده و گاستریت، افزایش سطح کلسترول خون، ضخیم شدن سرخرگ و شریان ها، دیابت، آرتریت و رماتیسم، فشار ماهیچه ای، ضعف اعصاب، ضعیف شدن دستگاه ایمنی بدن. در تمام مدتی که عصبانیت در رفتار تاثیر می گذارد،ظرافت استدلال و هوش و فهم را کاهش می دهد.
نیروی عقل در هنگام عصبانیت از وجود شخص رخت بر می بندد. در نتیجه فرد عصبانی به شدت احساساتی و بر انگیخته می شود. او خود نمی داند که چه می کند و چه می گوید و هیچ کاری از او بعید نیست و همچنین حافظه و تمرکز خود را از دست می دهد. او بعد از فروکش کردن عصبانیت و سرجا آمدن عقل به حماقت خود پی می برد که این امر بعد از و قوع واکنشی ناشی از عصبانیت حاصل می شود. رشته دوستی و عشق که پس از سالها بافته شده، در یک لحظه به دست این دشمن درنده خو می گسلد.
هر حادثه مهم و منجر به عصبانیت، تاثیر و نقشی عمیق در ژرفای ذهن"ضمیر ناخودآگاه"بر جا می گذارد. هرگاه عصبانی شویم این نقش نیرومندتر می شود، که نشانه ی افزایش قابلیت عصبانی شدن است. این تاثیر منفی به طورپیوسته دریاچه ی وسیع ضمیر ناخودآگاه را متلاطم و آلوده می کند که به تحریک کلی و نا آرامی ذهنی منجر می شود و بدین طریق عصبانیت موجب افزایش عصبانیت می شود./7432/
