ویرایش عکس تیر 99
آیت‌الله العظمی سیستانی از مراجع عظام تقلید در پاسخ به سوالات متعددی شرایط مهاجرت و سکونت در غرب و بلاد کفر را تشریح کرده‌اند.
به گزارش راسخون به نقل از خبرگزاری حوزه، متن سوالات و پاسخ این مرجع تقلید به شرح ذیل است.
*معنای تعرّب پس از هجرت که از گناهان کبیره است، چیست؟
پاسخ : برخی فقها فرموده اند در این زمان معنای جمله آن است که انسان در سرزمینی اقامت کند که دین و ایمانش کاستی پذیرد. و منظور آن است که او سرزمین اسلامی را که می توانست معارف دینی و احکام شرعی را بیاموزد و واجبات تکالیف خود را انجام دهد و محرمات را ترک نماید رها و به کشوری برود که همه و یا بعضی آنها را نتواند به جا آورد.
*مسلمانی که در اروپا، و یا آمریکا و یا هر کشور غیر اسلامی سکونت دارد، احساس می کند که از محیط دینی که در آن نشأت یافته و تربیت شده، دور می شود، نه صدای قرآن به گوشش می خورد و نه آوای اذان می شنود و نه زیارت مشاهد برایش میسر است و به طور کلی از فضاهای روحانی و معنوی محروم می گردد، آیا ترک چنین محیط و اوضاع و احوال و مانند آنها مثل عدم شرکت در امور خیریه و عدم توفیق شرکت در کارهای نیکو، نقصان در دین حساب می شود؟
پاسخ : ترک چنان اموری نقصان در دین محسوب نمی‌شود، اما دوری از فضاهای دینی که کم کم به ضعف ایمان و ترک واجبات و یا انجام برخی محرمات بکشد، هر چند حرامهای کوچک، پیش آمدن چنین وضعی در اثر سفر و اقامت در بلاد کفر، موجب حرمت آن می شود.
*برخی مسلمانانی که در اروپا و یا آمریکا سکونت دارند، گاهی حرامهایی را مرتکب می شوند که اگر در کشورهای اسلامی خود می بودند آنها را انجام نمی دادند، زیرا مظاهر عادی زندگی در غرب احیاناً آنان را به انجام آن کارها می‌کشاند، هر چند که راغب نباشد، آیا چنین وضعی نقصان و کاستی در دین به حساب می آید و موجب حرمت سکونت در آن جا می شود؟
پاسخ : بلی مگر آن که آن سلسله امور از گناهان صغیره باشند و بدون تکرار و گاهی، پیش بیایند.
*یک مبلّغ اسلامی که علاقمند حفظ شئون دینی خویش هم هست، اگر زمینه وقوع در گناه برایش فراهم و بیش از پیش آلودگی به گناه پیش آید. مانند عاملهای برهنگی و فحشائ و دیگر ویژگی های شهرهای مغرب زمین، آیا در این صورت واجب است او به میهن اسلامی خود بازگردد و اقامت در بلاد غرب برای او حرام می شود؟
پاسخ : اگر ارتکاب برخی گناهان صغیره احیاناً برای او پیش آید اقامت در آنجا برایش حرام نمی شود به خصوص اگر اطمینان داشته باشد که تدریجاً به گناهان بزرگتر کشیده شد.
*مسلمانی که از نقصان دین و ایمان فرزندانش بیمناک است، اقامت در کشورهای غربی بر او حرام می شود؟
پاسخ : بلی، همانند بیم از نقصان دین و ایمان خود او.
* مسلمانی که می تواند به یک کشور اسلامی برود و در آنجا زندگی کند، هر چند که از جنبه اقتصادی مشکلاتی برایش پیش می آید، آیا واجب است او مهاجرت کند و بلاد مغرب زمین را ترک گوید؟
پاسخ : واجب نمی شود، مگر زمانی که بر خویشتن از نقصان دین و ایمانش با آن بیان که توضیح دادیم در صورت سکونت در مغرب زمین، ایمن نباشد.
*مسلمانی که می تواند غیر مسلمانان را به اسلام فرا خواند و یا اعتقاد مسلمانان ساکن در یک کشور غیر اسلامی را محکم کند بی آنکه بر نقصان و کاستی دین و ایمان خود بیمناک باشد، ایا بر چنین مسلمانی تبلیغ دین واجب می شود؟
پاسخ : بلی، بر او و کلیه کسانی که چنان توانایی را دارند تبلیغ دینی واجب کفایی است.
* آیا انسان می تواند، گذرنامه شخص دیگری را بخرد و یا عکس آن را عوض کند تا بدان وسیله بتواند به یک کشور غیر اسلامی برود و سپس به مسئولین آن کشور وضع خود را اعلام کند؟
پاسخ : چنین کاری، مجاز نمی باشد.
*در غالب کشورهای غیر اسلامی، منکرات و فحشاء رواج دارد و مدام در خیابان ها و مدرسه ها و صفحات تلویزیون و امثال آن به چشم می خورد، آیا جایز است در چنین کشورهایی اقامت گزید، با این وجود که انتقال به کشور اسلامی میسر است، هر چند که مشکلات اقامتی، ضرر و زیان مادی و تنگی معیشت و کاستی رفاه و آسایش پیش خواهد آمد؟ و اگر اقامت در چنان کشور غیر اسلامی جایز باشد به جبران برخی امور می تواند به تبلیغ دین بین مسلمانان اهتمام بورزد، واجبات را تذکر و یاد دهد و محرمات را برای ایشان بشناساند؟
پاسخ : اگر اقامت در آن کشورها مانع از التزام به وظایف شرعی نسبت به خود و خانواده اش در حال کنونی و یا در آینده نباشد، چنان اقامتی حرام نیست وگرنه اقامت جایز نخواهد بود، هر چند که به تبلیغ دینی بپردازد.... و خدا داناست.
1 تعرّب، اصطلاحی است حدیثی، بدین معنا که مسلمان اگر پس از مسلمانی و اشنایی با فرهنگ توحید دوباره به فرهنگ ضد توحید و ارزشهای شرک آلود بر گردد گویا پس از هجرت از کفر باز به سوی آن برگشته
/2759/
