تمام نظام‌های آموزشی، از تصور ما نسبت به آینده مایه می گیرد؛ از این رو اگر تصور ما از آینده یک جامعه، با واقعیت موجود آن منطبق نباشد، نظام آموزشی آن جامعه راه خیانت به جوانانش را در پیش گرفته است.

امروزه دانش پژوهان در معرض مقادیر زیادی اطلاعات غیر قابل هضم یاگمراه کننده که از طریق روزنامه‌ها، تلویزیون، نوارها، فیلم‌ها، ایستگاه‌های رادیویی و دیگر منابع ارائه می‌شود، قرار دارند.

در برخی فرهنگ‌ها، مفهوم آینده به خودی خود وجود ندارد و آن فرهنگ‌ها فاقد مفهومی تحت عنوان بی‌نهایت‌اند.

شناخت امیال، باورها و احساسات، چیزهایی که معمولا اختصاصی‌ترین تلقی می‌شود، مشکل‌تر است. اول آن که برای انجام این کار از ادات کلامی لازم برخوردار نیستیم.

در متون رفتارگرایی و اثبات‌گرایی منطقی گفتن جمله‌ای مثل «در این جعبه کبریت وجود دارد» با اظهار چیزی مثل این جمله که «در جان جونز یک مفهوم خود وجود دارد» دو چیز کاملا متفاوت است.

عناصر رفتارگرایی به بعضی از جنبه‌های ماتریالیسم مکانیستی شبیه است، نیز این چشم انداز فلسفی به قرن‌ها قبل باز می گردد.