ای دیار آرزو کوی یارم کوی یارم تا قیامت سر ازین کو برندارم برندارم با دلم گوید کسی بت پرستی خود پرستی بر دل عاشق مگو پا گذارم پا گذارم پند بی حاصل مگو حرف آب و گل مگو جز حدیث دل مگو

نیمه شب ستاره ها می کنند اشاره ها میرود ز آه ما بر فلک شراره ها....بر فلک شراره ها ناز چشم یار ها غمزه ی نگار ها رفته از نیاز و ناز در جهان چه کارها بجو شب از ستاره ای به شیوه ای اشاره ای بگو...

با تو رفتم،بي تو باز آمدم از سر كوي او،دل ديوانه پنهان كردم، در خاكستر غم آن همه آرزو،دل ديوانه چه بگويم با من اي دل چه ها كردي تو مرا با عشق او آشنا كردي

نفست اي آشنا چون سكوت شب رسا در پاييز ، در گلريز تو بمان اي همصدا دست تو خورشيد من در شب دريا شدن اي جاري ، اي روشن از فردا حرفي بزن در شب خاموشي صحرا اي خورشيد

تو آسمون پر غبار ستاره رو نمیشه دید اما شبا توی کویر میشه ستاره هارو چید گل میکنن ستاره ها شبا رو فرش آسمون بیا با هم سر بزنیم به کوچه باغ کهکشون قصه اینه توی مشرق ساده است ستاره بینی ما مسافر کویریم...

کی میگه بین دو تا نی ، یکیشون شکر نداره نه عزیزم برا بابا دختر و پسر نداره دخترا سیب گلابند ، مثل برفند ، مثل آبند برف جاده گل و خاکه ، آب چشمه اما پاکه دخترا شاخه نباتند...

افسوس بر آن عمر گرامي كه هدر شد آن معبد رويايي من زير و زبر شد دردا كه تو مرد سفر عشق نبودي افسوس دل غافل من بي خبر شد روزي كه دل عاشق من تازه نفس بود در...

حتي تماشا تاراج تيشه است ديوار حاشا محتاج ريشه است دريا به دريا آئينه باشيم بيش از هميشه بي كينه باشيم چون بهار ، اي نگار ، بگذر به گلشن گل بيار گل...

یه شهر سبز دلنواز دامن کوه و دشت ناز بگی نگی رو به فراز اون طرف پل نیاز تو کوچه سوز و گداز بنبست راز محله بنده نواز

ولوله ي ساز با تو شد آغاز محو عبور قافله ي ناز هلهله ي ماه ، چاره ي دلخواه ! پرنكش از من ، سلسله ي آه ! پريزادي و من دلتنگ تو نشسته به سازم آهنگ تو