انسان حق ندارد به دیگران و نه حتی به خود ظلم و بی عدالتی روا دارد. از سوی دیگر، عدالت، هم در رفتار و هم در گفتار، یک شاخصه زیبا و زیباآفرین است.

رسول خدا همیشه به سخن دیگران گوش میدادند و اگر هم سخن آنها درست نبود، اظهار نمی کردند.

چیزی که خداوند را نزد انسان آگاه، حکیم و قابل اعتماد و دوست داشتنی می‌کند، صفات اخلاقی اوست، نه صفات مابعدالطبیعی او. زیبایی و صفات خداوند در ذهن و روح، نوعی الفت و عشق میان انسان با او پدید می‌آورد.