یادآوری نعمت‌های خدادادی، توجه به زوایای پیدا و پنهان آن در زندگی، و سپس شکرگزاری، در طراوت بخشی زندگی فردی و اجتماعی مهم است.

عبادت که اجرای دستورهای الهی است، باید به قصد تقرب به خداوند صورت گیرد، و بالاترین راز عبادت، همین تعبد است.

انسان هرگاه به گرفتاری دچار می شود، احساس اتکا به قدرت بی پایان خداوند در او به شدت افزایش می یابد. پس ناآگاهانه به نیرویی توانا متوسل میشود و از او یاری میخواهد.

افراد مذهبی و متدین معتقدند هر واقعه‌ای که در زندگی آنها روی می دهد، بازتابی از مشیت الهی است و این مشیت الهی که از نظرها پنهان است، در نمازها و دعاها مشهود می شود.