کسی که وقت خود را ارزشمند می داند، چون وقت خود را تلف نمی کند و بالاتر از آن اینکه از پرداختن به کارهای بیهوده پرهیز می کند، لذا تلاش می کند که در هر زمان مهم ترین کار را با بهترین کیفیت انجام دهد.

انسان می تواند کار و تلاش جهت تامین مخارج زندگی، خوردن و نوشیدن و حتی خواب خود را با اخلاص و برای رضای خدا انجام دهد.

چه بسا برای کار مهم و ضروری، یک بار فرصتی ایجاد شود و انسان دیگر هرگز چنین فرصتی نیابد و پس از تضییع وقت و از دست دادن فرصت، دچار غم و اندوه شود.

زندگی و وقت انسان چیزی است که انسان باید به لحظه لحظه آن توجه کند و حتی نسبت به ثانیه های آن غفلت نورزد.

انسان به خاطر غفلت، بی نظمی و به فردا انداختن کار، زمان مناسب تک تک کارهای خود را از دست می دهد و هرچه زمان می گذرد، کارهای او روی هم انباشته می گردد و مشکلی بر مشکل دیگر اضافه می شود.