0
سعدی

مکن عمر ضایع به افسوس و حیف

مکن عمر ضایع به افسوس و حیف که فرصت عزیزست و الوقت سیف
سعدی

گر خود همه عالم بگشایی تو به تیغ

گر خود همه عالم بگشایی تو به تیغ چه سود که باز می‌گذاری به دریغ؟
سعدی

به کین دشمنان باطل میندیش

به کین دشمنان باطل میندیش که این حیفست ظاهر بر تن خویش
سعدی

کوته‌نظران را نبود جز غم خویش

کوته‌نظران را نبود جز غم خویش صاحبنظران را غم بیگانه و خویش
سعدی

یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش

یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش ای که دستی چرب داری پیشتر دیوار خویش
سعدی

زنده‌دل از مرده نصیحت نیوش

زنده‌دل از مرده نصیحت نیوش مرده‌دل از زنده نگیرد به گوش
سعدی

جایی نرسد کس به توانایی خویش

جایی نرسد کس به توانایی خویش الا تو چراغ رحمتش داری پیش
سعدی

به شکر آنکه تو در خانه‌ای و اهلت پیش

به شکر آنکه تو در خانه‌ای و اهلت پیش نظر دریغ مدار از مسافر درویش
سعدی

دو عاشق را به هم بهتر بود روز

دو عاشق را به هم بهتر بود روز دو هیزم را به هم خوشتر بود سوز
سعدی

چه داند خوابناک مست مخمور

چه داند خوابناک مست مخمور که شب را چون به روز آورد رنجور