مدینه شد لبریز ماتم امشب واویلا واویلا  موسی‌بن‌جعفر سوزد از غم امشب واویلا واویلا مدینه الرسول عزا گرفته واویلا واویلا  اهل ولا امشب نوا گرفته واویلا واویلا شهادت امام صادق...

مهمان جام زهری و در غربت و سکوت در ظلم اشقیا و به اجبار می روی آقا نشسته خون جگر بر لبانتان با چشم های بی رمق و تار می روی آن قدر با سکوت بقیع همنشین شدی مولای بی نشانی...

دشمن سوار مرکب و آقای من چرا پای برهنه همره اشرار می روی                        پیچیده عطر فاطمه در کوچه های شهر با یاد یاس و آتش و دیوار می روی   شهادت امام صادق علیه السلام...

در غربت مدینه و بی یار می روی با حالتی شکسته و تب دار می روی عمامه ات کجاست عزیز دل نبی  این گونه بی عبا و گرفتار می روی شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

میان کوچه به مثل مادر پای پیاده تا پای منبر مرا کشیدند بر خاک کوچه با ضرب سیلی مانند کوثر شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

جگرم سوخته از زهر نباشد، که عدو ناسزا داد به زهرا که جگر ریخت به هم اثری نیست به جا جز سرم، از زهر ولی صورت مادرم از شعله ی در ریخت به هم شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

قلبم از کینه ی دشمن چقَدَر ریخت به هم تا که زد بر جگرم زهر شرر ریخت به هم یاد بزمی که بپا کرد در آن شب منصور از سر شب جگرم تا به سحر ریخت به هم شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت...

شب بود، ز کوچه‌ها توانم بردند در نیمه‌ی‌ شب هستی‌ و جانم بردند با پای برهنه دست بسته دیدم آن شب همه‌ی روح و روانم بردند شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

سالها بود که با روضه‌ی مادر می‌سوخت آنقدر سوخت دلش دور و برش را سوزاند قاتلِ مادر او باز سراغش آمد هیزم آورده و دیوار و دَرَش را سوزاند شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

زَهر اَشکی شد و چشمانِ تَرَش را سوزاند سینه‌یِ بی رمقِ مُحتضَرَش را سوزاند بارها حُرمتِ این شیخ در این شهر شکست ناله‌ی بی کسی‌اش هر سحرش را سوزاند شهادت امام صادق علیه السلام...