مدینه از جفایت لاله پوشم جگر می سوزد و امّا خموشم رسد از گوشه های حجره امشب صدای مادرم زهرا به گوشم شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

شبانه پیرمردی بی عصا بُرد سر سجاده او را بی عبا بُرد مدینه، کوچه، مولا، پابرهنه عدو او را شبیه مرتضی بُرد شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

بمیرم بی هوا بود و کمین خورد  شبانه ضربه های آتشین خورد چو بابایش نمازش را شکستند سر سجاده با صورت زمین خورد شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

از تو ممنون شوم ای زهر که کاری بودی لحظه ی آخر من لحظه ی دیدار شده مادرم حضرت زهرا شده مهمانِ پسر بین این حجره مرا یار و پرستار شده شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

بین این حجره به دور و بر خود می‌پیچم سینه ی سوخته ام مخزن الاسرار شده ای مدینه تو چه ها بر سر من آوردی صادقِ آل علی خسته و بیمار شده شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

یک لحظه نیاسود مطهر گلِ جسمت چون یکسره آزار شده حضرت صادق قربان تو و مُهرِ نمازی که شکستند چون حیدر کرار شده حضرت صادق امّا غم تو با غم زهرا چه شبیه است در کوچه گرفتار...

دانشگه شیعه که وجودش همه فخرست با عزم تو پربار شده حضرت صادق سخت است بگوییم چه آمد به سر تو ای غربتِ تکرار شده حضرت صادق شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

مذهب ز تو بیدار شده حضرت صادق از عطرِ تو سرشار شده حضرت صادق در مکتب تو جن و مَلک درس گرفتند انسان ز تو دیندار شده حضرت صادق شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

سید المظلوم صادق آل فاطمه از جفا مسموم صادق آل فاطمه یاد مادر بود، یاد پهلو یاد ضرب ظالمانه یاد بازو یاد درد مادرانه شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

در بین حجره با حال مضطر با خود بخواند با دیده ی تر شرح وداعِ عطشان بی سر جان می‌دهد بنیانگذارِ مکتبِ عشق شد شیعه گریانِ امیرِ مذهبِ عشق شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت...