من همان فرزند زهرایم که از جور عدو خانه ام چون بیت زهرا مادرم  آتش گرفت بر روی سجاده بودم نیمه شب گرم دعا ناگهان دیدم همه دور و برم آتش گرفت شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت...

بنگر به بیت شعله ورم وای مادرم آتش گرفته بام و درم وای مادرم آتش زدند خانه من را و زنده شد یادت دوباره در نظرم وای مادرم شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

میزد نفس نفس پی مرکب ولی چه سود آهش به قلب سنگ عدویش اثر نداشت پایش برهنه بود ولی جای شکر داشت چون خاک کوچه خار مغیلان دگر نداشت شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

آتش زدند خانه او را ولی دگر  بر سینه اش جراحتی از میخ در نداشت بردند دست بسته اش از خانه با عذاب حتی عبا به دوش و عمامه به سر نداشت شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

کس از دل امام غریبم خبر نداشت با او مدینه هم سر یاری دگر نداشت سوگند میخورم به مظلومی علی دنیا ز آل فاطمه مظلوم‌تر نداشت شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

وسط کو‌چه زمین خورد و صدا زد عمه باز از نسل علی یک گل دیگر افتاد بین یک عده حرامی چو گرفتار شد او نظرش سمت حریم شه بی سر افتاد شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

ناگهان شعله ی آتش وسط در افتاد باز هم یاد غم حضرت مادر افتاد دست بسته وسط کوچه کشاندند او را یاد مظلومیت حضرت حیدر افتاد شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

شهر مدینه، غرق عزا شد روح ولایت، ز تن جدا شد صادق آل مرتضی عمرش تمام است  شیعه دوباره سوگوار یک امام است شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

شده غم و درد هم‌آغوشت شده آسمون سیاه پوشت نیمه های شب توی خونه‌ت عبا رو کشیدن از دوشت شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

دست من با طناب بسته شده حرمتم با لگد شکسته شده کوچه تاریک  و نیمه شب تنها هر دو پایم ز راه خسته شده شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد