0
حافظ

تو نیک و بد خود هم از خود بپرس

تو نیک و بد خود هم از خود بپرس چرا بایدت دیگری محتسب
حافظ

سرای مدرسه و بحث علم و طاق و رواق

سرای مدرسه و بحث علم و طاق و رواق چه سود چون دل دانا و چشم بینا نیست
حافظ

به طاعت قرب ایزد می توان یافت

به طاعت قرب ایزد می توان یافت قدم در نه گرت هست استطاعت
حافظ

چون به هوای مدحتت زهره شود ترانه ساز

چون به هوای مدحتت زهره شود ترانه ساز حاسدت از سماع آن محروم آه و ناله باد
حافظ

لطیفه ای به میان آر و خوش بخندانش

لطیفه ای به میان آر و خوش بخندانش به نکته ای که دلش را بدان رضا باشد
حافظ

دل منه بر دنیی و اسباب او

دل منه بر دنیی و اسباب او زانکه از وی کس وفاداری ندید
حافظ

کس عسل بی نیش از این دکان نخورد

کس عسل بی نیش از این دکان نخورد کس رطب بی خار از این بستان نچید
حافظ

آنکه روشن بد جهان بینش بدو

آنکه روشن بد جهان بینش بدو میل در چشم جهان بینش کشید
حافظ

هر که بخراشدت جگر به جفا

هر که بخراشدت جگر به جفا همچو کان کریم زر بخشش
حافظ

کم مباش از درخت سایه فکن

کم مباش از درخت سایه فکن هر که سنگت زند ثمر بخشش