مصلحی به نام اولریش تسوینگلی (1) (1484-1531) که معاصر لوتر بود، آغازگر نهضت اصلاح در سوییس بود. او پس از مطالعه کتاب مقدس به انتقاد از تجرد روحانیان، رهبانیت و فروش

بیشتر افراد مارتین لوتر (1483-1546) را طلایه‌دار نهضت اصلاح دینی می‌دانند. لوتر یک کشاورززاده آلمانی بود. او در جوانی در دانشگاه ارفورت به تحصیل حقوق پرداخت؛ اما از کودکی، و حتی در

در اواخر قرون وسطی، اصلاح کلیسا و مقامات کلیسایی دغدغه مهم مسیحیان بود. در این زمان «شکاف بزرگ کلیسای غرب» رخ داده بود که طی آن دو و حتی سه پاپ در نزاعی بر سر قدرت، هم

در پایان قرون وسطی، مسیحیت و جهان غرب شاهد دو جریان فکری و اجتماعی بود که تأثیری عظیم و انکارناشدنی بر سیر کلی اندیشه انسان و به ویژه مسیحیت داشت: رنسانس و نهضت اصلاح دینی. در

کلیسا در قرون وسطی روزبه‌روز گسترده‌تر و قدرتمندتر می‌شد؛ اما در این روند هرچه کلیسا مقتدرتر می‌شد، بیشتر از مبانی و اهداف اصلی خود دور شده، به امور دنیایی می‌پرداخت. اوج فساد کلیسا همچون

در قرون وسطی نهادی دادگاهی و حقوقی پدید آمد که هدف آن مبارزه با بدعت، افسونگری، سحر و جادو بود. این دستگاهِ حقوقی در قرون وسطی و اوایل دوره مدرن قدرت فراوانی داشت. نام لاتین این نهادِ

اسلام در همان دوره‌های اولیه ظهورش گسترش سریع و پیروزی‌های بزرگ را آغاز کرد. اولین تأثیر مستقیم فتوحات مسلمانان تغییر گستره جغرافیایی مسیحیت بود. در آفریقای شمالی، به جز قبطی‌های

جنگ‌های صلیبی به یک رشته از جنگ‌های خونین اطلاق می‌شود که در سده‌های دوازدهم و سیزدهم میلادی میان مسیحیان اروپایی و مسلمانان خاورمیانه غربی اتفاق افتاد. در این جنگ‌ها اروپاییان قصد

طی دوره قرون وسطی اولین شکاف عمده در مسیحیت پدید آمد و مسیحیت به دو فرقه ارتدوکس در شرق جهان مسیحی و کاتولیک در غرب آن تقسیم شد. معمولاً سال 1054م را به عنوان تاریخ رسمی

اصطلاح «قرون وسطی» را ابتدا نویسندگان دوره رنسانس به کار گرفتند، اما تا پایان قرن شانزدهم کاربردی همگانی یافت. نویسندگان دوره رنسانس در پی آن بودند که قرون پنجم تا پانزدهم میلادی را