می توان گفت آنچه «حمید عنایت» در مورد برتری زبان عالمان دین بر زبان روشنفكران دوران مشروطه گفته است، در دوران انقلاب اسلامی و در دهه 50 مصداق می یابد. به نوشته وی:«آثار اینان- روشنفكران غربی مآب مثل

یكی از جنبه های مهم گفتمان سیاسی ایران به ویژه در دهه 50 گفتمان عاطفه گری است كه بیشتر به صورت مراسم و مناسك مذهبی و روضه خوانی و تعزیه (شبیه خوانی) و مانند آن مطرح می شود. این نوع ادبیات در بسیج مردم...

بخشی از ادبیات مذهبی ایران در این دهه بر غیریت و تضاد تأكید می نمود. آغازگر گفتمان مذهبی معترض سیدجمال الدین اسدآبادی (1314-1251ه. ق) است و یكی از اقدامات مهم او اینكه: «در فاصله سالهای 1291-1269 میان...

در آغاز این گفتار لازم است، یادآور شوم كه من در این زمینه نه مدعی هستم و نه متخصص؛ زیرا نه سینماگرم و نه سینماپرست و حتی نه سینمارو! آنچه در این بخش آن هم به طور بسیار كوتاه می آورم، بدین منظور است كه...

بخشی از گفتمان ادبیات سیاسی ایران و به ویژه ادبیاتی كه متأثر از رآلیسم سوسیالیستی است، مروج غیریت است و در این زمینه «آل احمد» از دیگران گوی سبقت ربوده است. در میان آثار نسبتاً فراوان- و البته كم مایه...

بخشی از گفتمان ادبی دهه پنجاه دارای رنگ و بوی نیهلیستی است كه كم و بیش ریشه در حوادث سالهای 1330 دارد و در عین حال چنان كه گفتیم از تأثیر ادبیات نیهیلیستی مجاور یعنی روسیه نیز بركنار نیست. در این نوع ادبیات...

در تشكیل گفتمان ادبیات نوین ایران آمیزه ای از عوامل فردی، جمعی، ساختاری، سنتی، مدرن، پسامدرن و... دخیل بوده اند. به عنوان مثال در عین حال كه نمی توان منكر تأثیر مدرنیسم و حتی پسامدرنیسم در تشكیل و تكوین...

آسمان ادبیات معترض دوران قاجاری چندین ستاره داشت، از آن میان تنها به چند نفر كه بر گفتمان ادبیات سیاسی دوران مظفری تأثیر بیشتری نهادند، اشاره می شود:

یكی از عوامل مؤثر در تشكیل و تشدید گفتمان سیاسی، سفرنامه ها بود، چه سفرنامه هایی كه به وسیله ایرانیان در داخل و یا خارج نوشته شد و چه سفرنامه هایی كه به وسیله اروپائیان به رشته تحریر درآمد. البته در روزگار...

وقتی كه گوش به دیوار ادب فارسی هزار ساله پیش از مشروطیت می گذاریم، چند صدای عمده می شنویم و به تعدادی خطوط و تیره های فكری برجسته برمی خوریم: