آمیزش جامعه شناسی های ملی با «بقایای عام گرایی» گرایشی به «هژمونی فکری» ایجاد کرد که چندان از جاه طلبی دولت های ملی در ارجاع به فرهنگ خودی منفک نبود. در مشخصاتی که البرو برای این مرحله ذکر کرده است،