واژه ی « جامعه» از جمله ی واژگانی است که در قرن های سوم و چهارم هجری قمری، توسط فیلسوفان سیاسی به مفهوم امروزی به کار نرفته است. آنان از واژه ی متداول « جماعت» و « اجتماع» بهره گرفته اند. در اصطلاح جامعه

یکی از مباحث قدیمی و ریشه دار در حوزه ی تفکر سیاسی، تبیین این اصل است که آیا انسان مدنی بالطبع است و در وضعیت طبیعی، گرایش به اجتماع دارد یا آن که فطرتش فرد گرا است، ولی ضرورت های زندگیِ او را به اجتماع...

معلم ثانی در تعدادی از آثار خویش، از فضیلت و مرتبه ی علم مدنی در بین علوم مختلف و هم چنین از موضوع و کار و ویژه های آن بحث کرده است، تا آن جا که به نظر می رسد فهم فلسفه ی سیاسیِ او وابسته به تبیین علم...

فیلسوف نامدار اسلامی که نوآوریهای عظیم او تحولی در فلسفه اسلامی به وجود آورد، در باب منشأ زندگی اجتماعی از سه عامل یاد می کند:

در میان اندیشمندان مسلمان و یا اسلامی انواع شیوه های برقراری رابطه بین دین و علوم انسانی و یا جامعه شناسی وجود دارد. برخی از آنان مانند ابن خلدون بیشتر به واقعیت خارجی تکیه دارند و حداکثر ارتباطشان با...

در نظریه ی ارگانیکی جامعه از یک تشبیه استفاده شده است. یعنی اندیشمندان جامعه را به پیکر انسان تشبیه کرده اند و گفته اند: همان طور که بدن انسان از اجزاء، اندام های گوناگون و سلول های فراوان تشکیل شده است....

از دیدگاه الهی، برای زندگی اجتماع انسان هدفی وجود دارد و آن این است که انسانها در سایه ی زندگی اجتماعی رشد کنند و به هدف انسانی خودشان نزدیکتر شوند.

استاد مطهری جامعه شناسی را به لحاظ نگاه درست فلسفی و علمی نقد نموده است. از این روست که او طرح فلسفه جامعه شناسی جدیدی را برای جامعه شناسی مفید می داند. استاد مطهری در طرح اجتماعیات در اسلام به آنچه

استاد دکتر تنهایی در کتاب عالمانه خود «جامعه شناسی نظری اسلام» طرح این بحث جامعه شناسی دینی «دین عالمانه و دین عامیانه» به نوعی روش نسبی گرایی (Relativism) بیرونی تلقی می کند که بیرونی در معنی هر نمادی...

ابوریحان بیرونی (362-440) دانشمند برجسته ی ایرانی، شخصیتی است که در قلمرو علم بر مبنای تجربه (روش مطالعه علم در عصر ما) آثار زیادی از خود به یادگار گذاشته است.