پس از رنسانس در مغرب زمین به دلایل گوناگون، حس دین‌گریزی رو به فزونی نهاد و به همین‌رو دین و معنویت در جامعه به خاموشی گرایید و سرانجام بحران‌های شدید انسانی روی داد. جهان ماشینی و خشک غربی

از نظر دالایی لاما، دین و ایمان نقش مهمی در زندگی دارند. او معتقد است ایمان تیرگی ذهن را می‌زداید و آن را روشن و شفاف می‌کند.

دالایی لاما معتقد است موقعیت زندگی و آینده‌ی ما به انگیزه و اراده و اعتماد به نفس بستگی دارد؛ گاه زندگی در اثر تجربیات بغرنج به صورتی بامعناتر درمی‌آید. اگر به زندگی افراد بنگرید که از آغاز زندگی همه چیز...

هر چند اساس بنیان بشری بر خوبی و مهربانی است، این دلیل نمی‌شود که دالایی لاما وجود برخی مسائل منفی و مشکلات اخلاقی را انکار کند:

عوامل درونی، بسیار مهم‌تر از عوامل بیرون‌اند. این عامل درونی، یعنی رضایت است که حتی اگر عوامل بیرونی مانند مال و ثروت، دوستان و یا سلامت وجود نداشته باشد، باز هم فرد در شادی زندگی می‌کند.

دالایی لاما برای خرد در زندگی و یافتن و تمییز دادن میان ارزش‌های مثبت و منفی نقش بسیاری قائل است، هرچند نقش خرد را تنها در این تشخیص نمی‌داند:

از نظر دالایی لاما زندگی درونی انسان‌ها که همان احساسات و دنیای ذهنی آنهاست، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. وی این احساسات را بنابر معیارهایی - که بیان خواهد شد - به مثبت و منفی تقسیم می‌کند:

از دیدگاه بوداییان، رنج و مرگ به عنوان مظهری از رنج، حقیقتی انکارناپذیر در زندگی دنیایی است. دالایی لاما معتقد است:

دالایی لاما «هدف زندگی» را در چند جا متفاوت بیان داشته است: گاه رسیدن به شادی، در برخی مواضع- براساس سنت بودایی - رسیدن به نیروانه یا موکشا و گاه نیز رسیدن به درجه‌ی بودایی. حال باید دید این سه هدف

بوداییان به نسبی بودن تمام موجودات و حتی ارزش‌ها معتقدند. دالایی لاما دراین‌باره می‌گوید: "فرد باید تشخیص دهد که هر پدیده‌ای و هر رویدادی، جنبه‌های مختلفی ندارد. همه چیز از یک طبیعت نسبی برخوردار است.