یکی از علل سرعت پیشرفت مسلمین در برهه‌ای خاص از زمان در علوم این بوده است که در اخذ علوم و فنون و صنایع و هنرها تعصب نمی ورزیدند و علم را در هر نقطه و در دست هر کس می یافتند از آن بهره گیری می کردند.

پلورالیسم دینی را از دو منظر می توان ارزیابی کرد؛ نخست از منظر محتوایی و این که با صرف نظر از دلایل، آیا ادعای کثرت گرایی دینی صحیح است یا خیر؟. دوم این که آیا دلایل آنها بر اثبات این ادعا تمام است یا...

برخی از طرفداران پلورالیسم دینی، از تکافؤ ادله یعنی: تساوی ادله متعارضین، به اثبات حقانیت تمام ادیان استدلال کرده اند، در حالی که اولا تکافؤ ادله، با نگاه معرفت شناسی درجه دوم حاصل می آید

انحصارگرایی در قرن سوم میلادی، به شکل افراطی در مسیحیت ظاهر گردید، به گونه ای که بسیاری از مسیحیان بر این عقیده بودند که خارج از کلیسایشان، رستگاری وجود ندارد.

شمول گرایی دینی به حقانیت یک دین حکم می کند؛ ولی سایر ادیان نیز به مقدار نزدیکی با دین حق، از حقانیت بهره مندند. متدینان به ادیان دیگر نیز از برکت رحمت و مغفرت الهی در معرض نجات قرار می گیرند

ایمان از نظر عرفای اسلامی، امری اختیاری است؛ زیرا خداوند سبحان بدان امر کرده و بر این امر، حجت تام و قوی بر خلق عطا نموده است و از برخی تعابیر به دست می آید که ایمان، حقیقتی قلبی است

شواهد قرآنی نشان میدهد که معنای پایه دین - با تغییرات گوناگون در آداب، مناسک، رفتارها، حقوق اجتماعی و فارغ از همه تحولات زمانی و مکانی، همواره یگانه بوده است.

چیستی دین از مبانی معرفت شناختی، انسان شناختی، هستی شناختی و وظیفه شناختی برخوردار است.

حکیمان و متکلمان و مفسران مسلمان در چیستی دین، خود را اسیر رهیافت های تک محورانه، مانند: رهیافت معرفتی، اعتقادی، وجودی، کارکردی و غیره نکرده و تعریف جامع نگرانه، عرضه کرده اند.

اهل منطق، علم حصولی را به تصور و تصدیق تقسیم کرده اند. تصور، عبارت است از تصور ذهنی ساده ای که فاقد حکم است..