به مناسبت تولد حضرت فاطمه معصومه(ع) همسايه، سايه ات به سرم مستدام باد لطفت هميشه زخم مرا التيام داد وقتي انيس لحظه تنهايي ام تويي تنها دليل اينکه من اينجايي ام ، تويي...

نه يک عريضه خواهش و نه حرفي تنها دلم گرفته ...همين ...آقا تنها دلم گرفته دلم، اين را در اشک بي بهانه ببين آقا من گريه گريه بي کسي خود را در صحن صحن چشم تو باريدم...

من از نجابت گل هاي لاله ، ساده ترم شبيه پاکي لبخند مادرم، پدرم پدر که آمده از کربلا و سوغاتيش حرير چادري ساده اي است روي سرم هبوط کرد شبي که فرشته باران بود

علي آن شير خدا شاه عرب الفتي داشته با اين دل شب شب ز اسرار علي آگاه است دل شب محرم سرالله است شب شنفته است مناجات علي جوشش چشمه عشق ازلي دردمندي که چو لب بگشايد در و ديوار به زنهار آيد

جمع کردن جوانان و طلاب شاعر، کار بسيار خوبي است. بايستي به قدر همه ي استعداد و تا جايي که امکان دارد، اين ذهن کشانده بشود . به نظر من، بي نهايت هم است و خيلي مي شود کار کرد؛ منتهاي مراتب، کار صرافي و نقادي...

نیستم بیگانه، هستم آشنایت یا علی از ازل دل داده بر مهر و ولایت یا علی تا جمال خویش را در کعبه حق ظاهر کند پرده گیرد از جمال دل‌ربایت یا علی

چون به خود نزديک مي شوم، از تو دور مي گردم و چون به تو نزديک مي شوم، از خود دور مي شوم و به تو نزديک تر! الهي! علف هاي هرز گناه، تار و پود وجودم را از مرحله تعالي دور افکنده است و گرد و غبار غفلت چشم...

سپاسگزار لحظه انس با تو باشم اما چه غفلتي سياه بود... اين نداري بيداري از امام صدق بود: هشدار! اين تو نيستي که خدا را به خانه دلت دعوت کرده اي بلکه محبوب؛ آري! او صدا زده و خود را بر تو عرضه کرده است...

پيچيده در اين دشت عجب بوي عجيبي بوي خوشي از نافه آهوي نجيبي يا قافله اي رد شده، بارش همه گلبرگ جا مانده از آن قافله عطر گل سيبي يک شمه شميم خوش فردوس...نه پس چيست؟ پس چيست؟ عجب بوي خداوند فريبي...

ز همراهان جدايي مصلحت نيست سفر بي روشنايي مصلحت نيست چو ملک و پادشاهي ديده باشي پس شاهي گدايي مصلحت نيست شما را بي شما مي خواند آن يار شما را اين شمايي مصلحت نيست چو خوان آسمان آمد به دنيا...