هرگاه کسى خالص از براى خدا، ماه رمضان را روزه‏ بدارد و در آن ماه، باطن را از اخلاق ذمیمه پاک سازد، و اعضاى ظاهره خود را از معاصى نگاهدارد، مستحقّ مغفرت الهى و خلاص از عذاب اخروى مى‏ گردد

این انسان شگفت که توانست مولانا را به دریاى محبت اندازد، کیست؟. مولانایى که قبلا محضر پدرى مثل سلطان العلماء و خلیفه ‏اش برهان الدین و صوفیان دیگر را دریافته بود و با بسیارى از عارفان وارسته دیدار کرده...

از سرور عارفان، پیامبر اکرم «ص»، روایت شده است که فرمود: «الفقر فخری‌ و به أفتخر»[1]؛ یعنی فقر مایه فخر من است و به آن افتخار مى‌کنم.

در روایات آمده است که حضرت امیرمومنان علی(ع) بارها به این مقام رسیده و آن یک امر عادی بود به گونه ای که حضرت فاطمه(س) می فرماید که چنین وصولی برای او عادت است.

لات بود؛ از آن لات‌هایی که می‌توانند یک‌تنه محله‌ای را به هم بریزند. هرازگاهی لبی هم به شراب می‌زد و مست در خیابان‌ها راه می‌افتاد تا پدر و مادرها دست فرزندانشان را بگیرند و از دور و برش فرار کنند.