احساس حقارت و شک و تردید در انجام کارها، موجب زیان دیدن سرمایه وجودی ؛ یعنی کرامت نفس و اعتماد به نفس می گردد و فرد، از حرکت و تلاش باز می ماند و فعالیتش متوقف می گردد

اصولا انسان زمانی به حرکت و تکاپو در می آید و اعمالی از وی سر می زند که انگیزه ای درونی یا بیرونی داشته باشد. مهمترین انگیزه‌ای که در انسان نیاز به احساس ارزشمندی و عزت نفس است.

همانقدر که رسیدگی به کودک و توجه به نیازهای او اهمیت دارد، بیش از حد اعتنا کردن و یا شاید زیاده روی در بعضی از امور بازده خوبی ندارد و درست خلاف آن چیزی می‌شود که شما انتظار دارید.