«همانا کسانی از شما را که در روز شنبه از حد خود تجاوز کردند، شناختید، به آنها گفتیم: بوزینگان رانده شده پست باشید. پس آن را مایه عبرتی برای حاضران و آیندگان و پند و اندرزی برای پرهیزگاران قرار دادیم.»

«کسانی که ایمان آورده‌اند و کسانی که یهودی شده‌اند و نصارا و صابئین، هر کس که به خدا و روز واپسین ایمان دارد و عمل شایسته انجام می‌دهد، پاداش آنها نزد پروردگارشان است. نه ترسی بر آنهاست و نه آنها اندوهگین...

خداوند در این آیه، به بیان یکی از نعمت‌های الهی می‌پردازد که به انسان ارزانی داشته و آن خلقت زمین و آسمان‌هاست. زمین و تمام امکانات و نعمت‌هایی که خداوند در آن قرار داده، برای استفاده انسان آفریده شده...

«کسانی که کافر شدند، مساوی است که آنها را بترسانی یا نترسانی، ایمان نخواهند آورد. خداوند بر دل‌ها و گوش آنان مُهر زده و بر چشمانشان پرده‌ای است و بر آنها عذابی بزرگ است.»

امیدواری یعنی اشتیاق و چشم‌داشت دستیابی به آنچه بدان اشتیاق هست؛ و نیز اعتماد به اینکه وعده یا واقعه‌ای در آینده اتفاق خواهد افتاد. در قرآن، این اصطلاح با این ریشه‌ها بیان شده است

وصفی قرآنی برای محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) که در طول تاریخ اسلام تفسیرهایی بسیار متفاوت از آن عرضه شده است. مسلمانان به طور سنتی امّی را به معنای «بی‌سواد» می‌دانند، چنان‌که محمد (صلی

ثروت، کالاها، اشیای تحت تملک. در قرآن مفهوم رسمی و حقوق اموال و همچنین معادل تخصصی‌ای برای واژه لاتین res از سنت غربی وجود ندارد. البته دغدغه‌ای کلی نسبت به اموال وجود دارد، چنان‌که،

شکل‌های مختلف عبارت «الامر بالمعروف و النهی عن المنکر» به معنی «واداشتن به کارهای پسندیده و بازداشتن از کارهای ناپسند» (از این پس معمولاً به شکل اختصاری «بازداشتن از کارهای ناپسند»)

قرآن، در مقام برجسته‌ترین منبع اسلام برای کسب آگاهی درباره‌ی خدا، راهنمای قطعی این سنت در این باب هم است که چه چیزهایی بنیاد امت و جامعه‌ای خدایی را، چه در مقام نظر و چه در مقام عمل،

واژه‌ی امام (جـ ائمة) در قرآن به این معانی به کار رفته است: نماد، رهبر، سرمشق، نمونه‌ی آرمانی، وحی، راهنما، الگوی کامل و والاترین. این واژه هفت بار در قرآن به صورت مفرد و پنج بار به صورت جمع