ایمان و اعتقادات مذهبی از عواملی است که به روح بیمار قوت می‌بخشد و او را در مقابله با بیماری نیرومند ساخته و به سلامت و بهبود امیدوار می‌سازد.

از مواردی که در روایات به آن توصیه شده است، پرستاری در سفر است. موقعیت سفر و محدودیت‌هایی که در آن وجود دارد، ایجاب می‌کند که توجه ویژه‌ای به بیمار معطوف شود.

پرستاری و مراقبت از بیمار نیز از این قاعده و قانون کلی مستثنی نیست و در پرستاری از بیمار، خانواده او در اولویت قرار دارند.

بیماری و نقص عضو می‌تواند انسان را مورد توجه خداوند مهربان قرار دهد و چنانچه این بیماری و نقص عضو، در راه خدا و برای عظمت اسلام باشد، بیش از پیش بر توجه و عنایت الهی خواهد افزود.

نظافت بدن و لباس بیمار یکی از نیازهای ضروری است. بنابراین، در صورتی که استحمام موجب تشدید بیماری بیمار نشود و ضرری بر او وارد نسازد، نباید او را از این موهبت آرام بخش محروم ساخت.

آیین پرستاری، یکی از نمودهای ارجمند فرهنگ انسانی و داد و ستد فکری، اخلاقی و عاطفی آدمیان است.

طبیعی است که برطرف ساختن نیازهای بیمار، عنوانی است فراگیر که شامل فعالیت‌های پرستاری در شکل‌ها و انواع گوناگون آن می‌شود.

شغل پرستاری از شغل‌های بسیار شریفی است، که اگر چنانچه انسان با وظائف انسانی و شرعی خودش بکند، این یک عبادتی است که در فراز عبادت‌های درجه اول است.

برپا کردن خیمه پرستاری در مسجد پیامبر اکرم تا به امر مطاع آن حضرت در نخستین روزهای حکومت اسلام در مدینه، از دیگر اموری است که نشان دهنده اهمیت پرستاری است.

مراقبت دائمی از بیمار امری لازم و ضروری است، تا علاوه بر رفع نیازهای جسمی وی، او را از این رنجش و افسردگی رها ساخته.