چند سال پیش گروه ویمن از دانشگاه کلرادو آزمایش لیزری بسیار دقیقی را گزارش کرده است که حاکی از یافتن یک اثر نقض کنندة هم پایگی در اتم است: چنبر قطبی مغناطیسی.

بوزون‌های برداری واسط که حامل نیروی هسته‌ای ضعیف فرض می‌شدند، بالاخره در شتاب ‌دهندة سِرن در ژنو، سوئیس، مشاهده شدند و بهترین تأیید برای نظریه‌های وحدت برهم‌کنش‌های ذرات را به دست دادند. کارلو

توزیع حالت‌های باری یون‌ها در پلاسمای داغ، مانند آن‌چه در خرمن ستاره‌ای یا در رآکتور گداخت یافت می‌شود، بستگی دارد به آهنگ یونش و باز ترکیب که با یک دیگر در رقابتند. موقعی که یک الکترون نامقید با یک

اتم‌ها و مولکول‌های یک گاز مانند هوا در حال حرکت دائمند و سرعت آن‌ها نزدیک به سرعت صوت است. آن‌ها با اتم‌ها و مولکول‌های دیگر دائماً برخورد می‌کنند و سرعت‌شان و نیز سایر خواص اساسی‌شان تغییر می‌کند.

در سال‌های اخیر پیشرفت‌های عمده‌ای در زمینۀ مطالعۀ گذار دستگاه‌های مختلف از نظم به آشوب حاصل شده است. دست‌اندرکاران فیزیک پلاسما در این حورۀ میان رشته‌ای شرکت فعال دارند و به همت آن‌ها این مطالعات

معدن نمکی که در عمق 600 متری در زیر زمین‌های کلیولند قرار دارد چون شکارگاهی قرق شده است تا یکی از عظیم‌ترین شکارهای تاریخ پژوهش‌های فیزیک، به دام انداختن پروتون‌های واپاشنده، در آن انجام گیرد.

باریکه‌های یونی ـ مولکولی سریع (MeV) سال‌ها است که در مدرج ‌سازی انرژی شتاب‌گرهای هسته‌ای به کار می‌رود، اما تازه این اواخر آزمایش‌گران شروع کردند به بهره‌ گیری از همبستگی فضایی و زمانی هسته‌های

یکی از دستاوردهای متعددی که به خاطر آن ها «جایزۀ دیویسون ـ‌گرمر» در سال به ال. اچ. توماس اعطا شد، نظریة کلاسیک وی (توماس) دربارۀ گیر اندازی الکترون‌های اتم‌ها توسط یون‌های مثبت ورودی بود. اعتبار

میدان های مغناطیسی شدید ابررسانی را از بین می‌برند. اما گزارش شده است که در نوعی نمک آلی ابررسانا، ابررسانی دربرابر میدان های مغناطیسی قوی در یکی از راستاهای شبکة بلوری بسیار مقاوم است؛ ابررسانی

یک پارامتر بنیادی در رآکتورهای هم‌ جوشی هسته‌ای سطح مقطع هسته‌ای است؛ سطح مقطع هسته‌ای معیاری است از احتمال انجام واکنش هم ‌جوشی بین یک هسته با هستۀ دیگر. فیزیک هسته‌ای‌دانان خوب می‌دانند که این