صرفنظر از تصویر دقیق از نظم و بی نظمی در پلیمرها، ملاحظه ی اولیه در این زمینه باید بر روی میزان تمایل یک پلیمر به کریستالی شدن، متمرکز شود. میزان تمایل به کریستالی شدن، یک نقش مهم در روش های

برای شناسایی یک پلیمر، به بیش از یک وزن مولکولی متوسط، نیاز است. این چنین کارها، برای محصولات مونودیسپرس، ضروری نمی باشد و مواد مونودیسپرس، دارای وزن مولکولی های یکسانی است. در حقیقت،

نام گذاری بر پایه ی نام های تجاری برای برخی از پلیمرها، استفاده می شود. اگر چه نام های تجاری نباید زیاد مورد استفاده قرار گیرند، باید با این نام ها آشنا باشیم تا در صورت برخورد با انها، دچار گیج شدگی نشیم....

نامگذاری پلیمرها توجه زیادی به خود جلب کرده است. در حقیقت یک سیستم استاندارد نامگذاری بر اساس ساختار شیمیایی (مشابه چیزی که برای ترکیبات آلی و غیر آلی استفاده می شوند)، مناسب تر است.

پلیمر یک ماکروملکول است که از اتصال یک تعداد زیاد از مولکول های مشابه، تشکیل می شود. مولکول های کوچک که با همدیگر ترکیب می شوند و موجب تشکیل یک مولکول پلیمری می شوند، را مونومر می گویند.

صرفنظر از تصویر دقیق از نظم و بی نظمی در پلیمرها، ملاحظه ی اولیه در این زمینه باید بر روی میزان تمایل یک پلیمر به کریستالی شدن، متمرکز شود. میزان تمایل به کریستالی شدن، یک نقش مهم در روش های

مراحل اولیه و همچنین فرایندهای شکل دهی پلیمرها، بر اساس اصول مربوط به پدیده ی انتقال، مکانیک سیالات و انتقال جرم و حرارت، رئولوژی پلیمرها، مکانیزم های جامد و اختلاط می باشد. این اصول در حقیقت یک

در این عملیات ها، تکمیل کننده ی فرایند پلیمری، محصولات پلاستیکی نهایی را از قرص های پلاستیکی فرآوری شده، تولید می کند. این قرص های پلاستیکی مورد استفاده، محصولی از واکنش رآکتیو ثانویه، ترکیب سازی

بررسی های تاریخچه ای نشاندهنده ی ماشین آلات مهمی است که برای فرآوری پلیمرها، استفاده می شوند. در حقیقت، در اغاز دوره ی پیشرفت این صنعت، کار در این زمینه، به صورت انفجاری انجام شده است. این

فرآوری پلیمرها به عنوان یک فعالیت مهندسی تعریف می شود که دغدغه ی آن، عملیات هایی است که بر روی مواد و سیستم های پلیمری انجام می شود و بدین صورت، میزان سودمندی آنها افزایش می یابد. در اصل،