فیلم/ روایتی از حضور علامه حسن زاده آملی در آرامگاه باباطاهر

نغمات آیینی به صورت تکخوانی خواننده : کریم صالح عظیمی شاعر : باباطاهر خوشا دردی که درمانش تو باشی خوشا راهی که پایانش تو باشی خوشا آن دل که دلدارش تو گردی خوشا جانی که جانانش تو باشی چه خوش باشد...

آواز اخلاقی و عرفانی خواننده : جلال الدین محمدیان شاعر : باباطاهر به دریا بنگرم دریا ته بینم به صحرا بنگرم، صحرا ته بینم به هرجا بنگرم، کوه و در و دشت نشان از قامت رعنا ته بینم یکی درد و یکی...

این بنای تاریخی طی شمار ۱۷۸۰ در تاریخ ۲۱ اردیبهشت ۱۳۷۶ به ثبت آثار تاریخی و ملی ایران رسیده‌است.

ستون‌های هشت‌گانه برج، قطعه سنگ مزار، کف و پله‌های آرامگاه از سنگ گرانیت حجاری شده‌است

از باباطاهر علاوه بر دو بیتی‌هایش آثار ادبی دیگری نیز بجا مانده‌است که می‌توان به دو قطعه و چند غزل و کتابی با عنوان «سرانجام» اشاره کرد

باباطاهر که حدوداً در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم می‌زیسته، از شعرا و عرفای بزرگ روزگار خویش است.

جگر بندم کبابه گر تو جويي مو احوالم خرابه گر تو جويي قيامت هم حسابه گر تو جويي ته که رفتي و يار نو گرفتي تير عشقت بجانم روته‌تر بي زخور اين چهره‌ات افروته‌تر بي

گنه چشمان کره دل مبتلا بي الهي دل بلا بي دل بلا بي چه داند دل که خوبان در کجابي اگر چشمان نکردي ديده باني سخنها واکريم غم وانمائيم بيا سوته دلان گردهم آئيم

هزار آتش بجان افروته ديرم هزاران غم بدل اندوته ديرم هزاران مدعي را سوته ديرم بيک آه سحر کز دل برآرم واته گلخن به چشمم گلشن آيو بيته گلشن به چشمم گلخن آيو