جگر بندم کبابه گر تو جويي مو احوالم خرابه گر تو جويي قيامت هم حسابه گر تو جويي ته که رفتي و يار نو گرفتي تير عشقت بجانم روته‌تر بي زخور اين چهره‌ات افروته‌تر بي

گنه چشمان کره دل مبتلا بي الهي دل بلا بي دل بلا بي چه داند دل که خوبان در کجابي اگر چشمان نکردي ديده باني سخنها واکريم غم وانمائيم بيا سوته دلان گردهم آئيم

هزار آتش بجان افروته ديرم هزاران غم بدل اندوته ديرم هزاران مدعي را سوته ديرم بيک آه سحر کز دل برآرم واته گلخن به چشمم گلشن آيو بيته گلشن به چشمم گلخن آيو

صبوري طرفه خاکي بر سرم کرد بمو واجي صبوري کن صبوري غريبي و اسيري و غم يار سه درد آمو بجانم هر سه يکبار غم يار و غم يار و غم يار غريبي و اسيري چاره ديره

که از سوز جگر خنياگرستم بيک ناله بسوجم هر دو عالم همه خار و خسک در بسترستم ببالينم همه الماس سوده چو ممن در ميان کافرستم مثال کافرم در مومنستان

که صد دفتر ز کونين ازبرستم دلا در عشق تو صد دفترستم که آذر در ته خاکسترستم منم آن بلبل گل ناشکفته جفاي دوست را خواهان ترستم دلم سوجه ز غصه وربريجه